تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت

هدف: هدف از تحقیق حاضر تعیین ظرفیت بی هوازی با استفاده از کینتیک لاکتات خون در خلال فعالیت فرابیشینه یکنواخت بود. روش تحقیق: ۱۵ آزمودنی مرد فعال با میانگین سن ۶۴/۳±۲۲ سال و وزن ۷۴/ ۵±۷۴ کیلوگرم در سه جلسه مجزا یک آزمون فزاینده استاندارد جهت تعیین Pmax، یک آزمون فرابیشینه یکنواخت با Pmax۱۱۰% و آزمون وینگیت را به عنوان آزمون مرجع انجام دادند. در خلال انجام آزمون هر دقیقه یک بار، بلافاصله بعد از تمرین و در دقایق ۳، ۶ و ۹ مرحله ی ریکاوری لاکتات خون اندازه گیری شد. تغییرات لاکتات (ΔLa)، دامنه ی زمانی تغییرات لاکتات (ΔTLa) و حداکثر لاکتات تحمل شده(Lamax)، یکبار در حین تمرین و بار دیگر در مجموع دوره ی تمرین و ریکاوری، بوسیله نرم افزار Microcal Origin از نمودار غلظت لاکتات – زمان استخراج گردید. جهت تعیین توانایی پیش بینی از آنالیز رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج: بین Lamax ( ۰۵/۰ P < , ۶۲/. = r)، ΔLa (۱/۰ P < , ۷۹/. = r) و ΔTLa ( ۰۱/۰ P < , ۶۷/. = r) در حین تمرین و Lamax ( ۰۱/۰ P < , ۷/. = r) و ΔLa مجموع دوره ی فعالیت و ریکاوری ( ۰۱/۰ P < , ۶۱/. = r) با ظرفیت بی هوازی ارتباط معنادار بدست آمد. امکان پیش بینی ظرفیت بی هوازی با استفاده از شاخص های کینتیک لاکتات در حین فعالیت فرابیشینه (۰۱/۰ > P , ۷۱/۰ = r۲ ). وجود داشت. امکان پیش بینی در مجموع فعالیت فرابیشینه و دوره ی ریکاوری بعد آن وجود نداشت. بحث و نتیجه گیری: بطور خلاصه نتایج تحقیق حاضر نشان داد که مولفه های کینتیک لاکتات در حین فعالیت فرابیشینه می تواند ظرفیت بی هوازی را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

ظرفیت بی هوازی ، پارامترهای کینتیک لاکتات ، آزمودنیهای فعال