تحلیل ماهیت قرارداد توزیع بین المللی و وضعیت آن در نظام حقوقی ایران

قرارداد توزیع بین المللی یکی از مهمترین قراردادهای حوزه تجارت بین الملل است. به موجب این قرارداد، طرفین با ایجاد یک چارچوب کلی، بستری برای سامان دهی روابط تجاری و حقوقی خود در آینده فراهم می کنند. طرفین این قرارداد عبارتند از «تامین کننده» و «توزیع کننده». در این قرارداد، توزیع کننده محصولات را از تامین کننده خریداری و به نام و با مسئولیت خود به توزیع کنندگان فرعی یا سایر مشتریان می فروشد. ماهیت بسترسازی که بر اساس قرارداد چارچوب ایجاد می شود مهمترین خصیصه این قرارداد به شمار می آید. در نظام حقوقی داخلی ما، مقررات ویژه ای برای این قرارداد شناسایی نشده است. از این رو مسئله اصلی پژوهش حاضر، این است که آیا نظام حقوقی ایران ظرفیت پذیرش چنین قراردادی را دارد. پاسخ به این سوال ابتدا مستلزم بررسی ماهیت قرارداد توزیع و سپس ارزیابی این ماهیت با مبانی حقوق قراردادها در نظام حقوقی ایران است. بر اساس تحلیل های ارائه شده، نتیجه پژوهش حاضر این است که اگر چه در حقوق ما قراردادی با ماهیت بسترسازی وجود ندارد و قرارداد توزیع با هیچ یک از نهادهای حقوقی موجود منطبق نیست، ولی نظام حقوقی ما ظرفیت پذیرش این نهاد را دارد.

کلیدواژه ها:

«قرارداد توزیع» ، «قرارداد چارچوب» ، «قرارداد کلان» ، «بسترسازی» ، «قرارداد اجرایی»