رابطه معیارهای ارتباطی با سازگاری زناشویی

در این پژوهش، رابطه معیارهای ارتباطی (باورها در مورد اینکه روابط فرد و همسرش، چگونه باید باشد) با سازگاری زناشویی بررسی شد. متغیرهای پژوهش با پرسشنامه معیارهای ارتباطی ویژه (ISRS) و سازگاری زناشویی با مقیاس سازگاری دو نفره (DAS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جامعه پژوهش، دبیران زن دبیرستانهای ناحیه ۳ مشهد و همسرانشان بودند. در مجموع ۱۰۰ نفر (۵۰ زوج) به روش نمونه گیری خوشه ای، از ۱۰ دبیرستان به صورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج تحقیق با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (همزمان و گام به گام) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که معیارهای ارتباطی رابطه مدار در سه حیطه مرزها، قدرت، سرمایه گذاری و همچنین رضایت از برآورده شدن معیارهای ارتباطی در رابطه زناشویی، با سازگاری زناشویی مرتبط بود. بین میزان ناراحتی افراد از برآورده نشدن معیارهایشان با سازگاری زناشویی رابطه معنادار مشاهده نشد. همچنین معیارهای ارتباطی افراد در مجموع ۲۵% از واریانس سازگاری زناشویی را پیش بینی کرد. تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که معیار سرمایه گذاری بیانی به تنهایی سازگاری زناشویی را به صورت معنادار پیش بینی و ۶/۲۴% از واریانس آن را توجیه کرد. تفاوت معیارهای ارتباطی زوجها با میانگین سازگاری زناشویی رابطه معنادار و منفی داشت.

کلیدواژه ها:

سازگاری زناشویی ، معیارهای ارتباطی ، مرزها ، قدرت ، سرمایه گذاری