بررسی نقش سرمایه اجتماعی در توسعه اجتماعی (مطالعه موردی استان هرمزگان)

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه نقش سرمایه ­اجتماعی در توسعه اجتماعی استان هرمزگان است. درراستای نیل به اهداف پژوهش، از روش تحلیل ­ثانویه استفاده ­شده و گردآوری داده­های مربوط به سرمایه­ اجتماعی و توسعه اجتماعی از طریق مراجعه به داده های آمایش سرزمین و سالنامه آماری انجام گرفته است. برای تعیین شاخص های سرمایه اجتماعی چهار شاخص سرانه آموزشی، سرانه فرهنگی، سرانه بهداشتی و سرانه ورزشی براساس داده های سازمان مدیریت انتخاب شدند. همچنین سرمایه اجتماعی در سه سطح خرد، میانی و کلان بر اساس طرح آمایش سرزمین استفاده شد. حجم نمونه با استفاده از روش تمام­شماری انجام شد و تمام ۱۳ شهرستان استان انتخاب شدند. در نهایت، با استفاده از نرم­افزار Spss  و با به کارگیری آمارهای توصیفی همچون میانگین، انحراف ­معیار، واریانس و با استفاده از آزمون­های استنباطی نظیر پیرسون تجزیه و تحلیل داده­ها صورت پذیرفت. میانگین ­به­دست­آمده از آمارهای توصیفی نشان می­دهد که میانگین سرمایه اجتماعی (۷۴/۲) و توسعه ­اجتماعی (۲۵/۳۷۵) به­ترتیب در سطح متوسط و پایین  قرار دارد. همچنین طبق یافته­ها، توسعه اجتماعی در پارسیان در سطح بالایی قرار داشت و کمترین میزان توسعه ­اجتماعی مربوط به شهرستان سیریک بود. نتایج آزمون استنباطی نشان ­داد که رابطه ای معکوس بین دو متغیر سرمایه ­اجتماعی و توسعه ­اجتماعی وجود دارد؛ این امر ناشی از وجود پیوندهای قوی درون گروهی بین شهروندان هرمزگانی است. براساس نظریه گرانووتر، پیوندهای قوی درون گروهی سبب محدود شدن روابط و در نتیجه، عدم ­توسعه­یافتگی اجتماعی می­شود.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه اجتماعی ، سرانه آموزشی و فرهنگی ، سرانه آموزشی