طراحی الگوی مطلوب توسعه گردشگری فرهنگی در ایران

با توجه به سهم رو به افزایش گردشگران فرهنگی در جهان و موقعیت ایران ازنظر گردشگری فرهنگی، توجه ویژه به گردشگری فرهنگی در کشور و درک علمی از امکانات و محدودیت ها، فرصت ها و تهدیدهای آن صورت نگرفته است و متاسفانه وضعیت ایران در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه، مطلوب و قابل توجه نیست. با عنایت به موارد فوق، پژوهش حاضر با هدف طراحی الگوی مطلوب توسعه گردشگری فرهنگی در ایران به رشته تحریر درآمده است. پژوهش از لحاظ کنترل متغیر های مورد مطالعه، از نوع غیر آزمایشی، از لحاظ راهبردی، پیمایشی و از جهت ماهیت، کاربردی است. همچنین در رابطه با روش پژوهش، درپی شناخت رابط بین گردشگری فرهنگی و عوامل موثر برآن با استفاده از دستگاه معادلات ساختاری است. ماهیت تحقیق از نوع تحقیقات علی- ارتباطی است. با توجه به کاربرد مدل یابی معادلات ساختاری برای بررسی و تحلیل مدل مفهومی تحقیق، روش این تحقیق همبستگی و از نوع تحلیل ماتریس واریانس- کوواریانس است. جامعه آماری، کلیه کارکنان و مدیران سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری است. روش نمونه­گیری به­صورت طبقه­ای است. برای تعیین حجم نمونه مورد مطالعه از فرمول کوکران استفاده شد. براین اساس ۳۸۳ نمونه برآورد شد. ابزار تحقیق پرسشنامه محقق­ساخته است پایایی تحقیق با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ ۹۲/۰ محاسبه شد. نتایج تجزیه وتحلیل نشان داد که شاخص­های اجتماعی دارای بیشترین تاثیر در بین شاخص­های پیش برنده گردشگری فرهنگی در کشور است.  

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری فرهنگی ، تحلیل معادلات ساختاری