سلامت معنوی و رضایت از زندگی در سالمندان بستری در بیمارستان های شهرکرد

زمینه و هدف: توجه به جنبه های مختلف سلامت و رفاه در دوران سالمندی اهمیت زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سلامت معنوی و رضایت از زندگی سالمندان بستری در بیمارستان های شهرکرد انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۳۰۸ نفر از سالمندان بستری در بخش های داخلی و جراحی، از طریق نمونه گیری در دسترس در سال ۱۳۹۲ وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده، شامل دو پرسشنامه سلامت معنوی SWBS و رضایت از زندگی SWLS بود. پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند. یافته ها: سلامت معنوی در ۵۱/۳% از نمونه ها پایین توصیف شده بود و میانگین نمره سلامت معنوی ۱۸/۶۱±۸۶/۱۶ بود. سلامت معنوی با وضعیت تاهل، سن، تعداد فرزندان ارتباط آماری معنی داری داشت (۰/۰۰۱≥P). رضایت از زندگی در ۶۳/۶%از نمونه ها زیاد (اندکی راضی، راضی و به شدت راضی) با میانگین ۵/۸±۲۰/۸۰ بود. رضایت از زندگی با عوامل جمعیت شناختی مانند جنس (۰/۰۰۲=P)، طبقه اجتماعی (۰/۰۰۱=P) و تعداد فرزندان (۰/۰۰۱=P) ارتباط آماری معنی داری را نشان داد. ارتباط مثبت معنی داری بین سلامت معنوی و رضایت از زندگی وجود داشت (۰/۰۰۱≥P). نتیجه گیری: بیش از نیمی از نمونه های مورد پژوهش، سلامت معنوی خود را پایین گزارش کردند، ولی بیشتر سالمندان رضایت از زندگی بالایی داشتند؛ لذا انجام مداخلات مذهبی، در جهت ارتقاء سطح سلامت معنوی سالمندان بستری، ضروری به نظر می رسد.  

کلیدواژه ها:

Elderly ، Spiritual health ، Life satisfaction ، سالمند ، سلامت معنوی ، رضایت از زندگی