اثر تغذیه با شیرونومید بر فاکتورهای رشد، بقا و پروفایل اسیدهای چرب در مرحله عادت دهی به غذای دستی در تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus)

تاسماهی ایرانی گونه منحصر بفرد و بومی سواحل جنوبی دریای خزر در ایران است که بعلت مشکلات در عادت دهی به غذای دستی، کمتر مورد توجه پرورش دهندگان ماهیان خاویاری قرار گرفته است. هدف از این مطالعه استفاده از شیرونومید بعنوان غذای درحلا گذار برای عادت دهی این ماهی به غذای خشک و تاثیر آن بر روی شاخص های رشد، بقا و پروفایل اسیدهای آمینه برای بالانس نمودن جیره در مراحل بعدی بوده است. برای این کار، تعداد ۳۰۰ قطعه بچه ماهی با وزن متوسط ۲۶۳/۸ ۲/۳ میلی گرم در هر حوضچه گرد بتونی که با ۴ تیمار ۱ )آرتمیا + دافنی (، ۲ )فقط آرتمیا(، ۳ )آرتمیا + شیرونومید( و ( ۴ فقط شیرونومید( هر کدام با ۳ تکرار پرورش یافته بودند با استفاده از شیرونومید و غذای فرموله شده در مدت ۲۱ روز همه تیمارها به غذای خشک عادت داده شدند. وزن نهایی، میزان رشد، کارایی غذا و شاخص رشد روزانه در تیمار ۴ بطور معنی داری بیشتر از همه تیمارها بود. نرخ رشد ویژه و شاخص وزن بدن در تیمار ۴ بالاتر از همه تیمارها و با تیمارهای ۱ و ۲ دارای اختلاف معنیدار بود. ضریب تبدیل غذایی در تیمار ۴ پایین تر از همه بود .)p>۰/۰۵( لینولنیک اسید در تیمار ۴ ایکوزاپنتانوئیک اسید و دوکوزاهگزانوئیک اسید در تیمار ۳ بیشتر از سایر تیمارها بودند ولی اختلاف معنی داری با آنها نداشتند. اسید های چرب لینولئیک، آراشیدونیک و ایکوزونوئیک در تیمار ۱ بالاتر از سایر تیمارها بود .)p<۰/۰۵( این تحقیق نشان داد غذاهای زنده مختلف تغذیه شده در ابتدای زندگی تاسماهی ایرانی اختلاف معنی داری را در پروفایل اسیدهای چرب ایجاد نمیکنند.

کلیدواژه ها:

ماهیان خاویاری ، پرورش ، غذاهای زنده ، آرتمیا ، دافنی ، کرم خونی