استفاده از مدل های مطلوبیت زیستگاه برای بررسی اثرات تغییر اقلیم بر گونه های جانوری

یکی از مهمترین عوامل نگرانی برای زیست شناسان حفاظت، گرمایش جهانی است که ناشی از عواملی مانند صنعتیشدن جوامع و ازدیاد گازهای گلخانه ای می باشد. دلیل اهمیت مدیریت زیستگاه برای حفاظت از تنوع زیستی، وجوددو چالش مهم، کم شدن زیستگاه و منقرض شدن گونه ها در قرن ۲۱ می باشد. مدل های توزیع گونه، الگوریتم هایتحلیلی و یا آماری هستند که توانایی پیش بینی پراکنش واقعی یا بالقوه گونه را با مرتبط کردن مشاهدات میدانی ولایه های متغیرهای محیطی دارند. اساس کار این مدلها بر مبنای کمی کردن روابط بین توزیع گونه و محیط زنده وغیرزنده می باشد. مدل های توزیع گونه، پیش بینی پراکنش را با استفاده از داده های حضور، غیاب و داده های محیطی-اقلیمی انجام میدهند، همچنین دربرگیرنده بخش مهمی از مطالعات بوم شناختی هستند. این مدل ها، بر اساس نوعمتغیر پاسخ به دو گروه مدل های متمایزکننده گروهی که نیازمند داده های حضور و عدم حضورند و مدل های پروفیلکه تنها به داده های حضور گونه نیاز دارند، تقسیم می شوند. افزایش گازهای گلخانه ای باعث تغییرات اقلیم کره زمینشده که پیامدهایی مانند غیر ایستایی شدن متغیرهای اقلیمی به ویژه بارش، دما وتابش خورشیدی را به دنبال دارد وبه آن پدیده تغییر اقلیم می گویند. در حال حاضر فقط از گزارش چهارم و پنجم هیئت بین دول تغییر اقلیم درپژوهش ها استفاده می گردد.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، مدل های توزیع گونه ، سناریوهای تغییر اقلیم ، مدل سازی زیستگاه ، مدل های اتمسفری