بررسی ارتباط بین رهبری اخلاقی با خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران

مقدمه: خودکارآمدی و سلامت عمومی از عوامل موثر بر عملکرد پرستاران و ارائه مراقبت بهتر می باشد. رهبران پرستاری نقش برجسته ای در جهت ایجاد محیط و شرایط کاری مناسب دارند که می تواند بر خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران تاثیرگذار باشد. یکی از رویکردهای رهبری، رهبری اخلاقی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین رهبری اخلاقی با خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی می باشد که در سال ۱۳۹۹ انجام شد. ۲۰۵ پرستار شاغل در بیمارستانهای خاتم الانبیا و شهید بهشتی استان یزد به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، رهبری اخلاقی براون و همکاران، خودکارآمدی شوآرزر و جروسلم و سلامت عمومی گلدبرگ بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، آنالیزواریانس یکطرفه و تی تست) در نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ انجام شد. یافته ها: میانگین رهبری اخلاقی از دیدگاه پرستاران ۷۲/۷±۸۰/۳۳، خودکارآمدی ۱۶/۴±۷۴/۳۰ و سلامت عمومی ۶۸/۶±۰۲/۲۴ بود. در بین ابعاد سلامت عمومی، بیشترین میانگین مربوط به اختلال عملکرد اجتماعی و کمترین میانگین مربوط به افسردگی بود. در مورد ابعاد رهبری اخلاقی، میانگین بعد فرد اخلاقی (۹۸/۱۹±۶۵/۵۹) و مدیر اخلاقی (۲۵/۲۱±۲۶/۵۹) تقریبا یکسان بود. نتایج حاصل از آزمون پیرسون نشان داد بین رهبری اخلاقی و ابعاد آن با خودکارآمدی پرستاران همبستگی مثبت و با اختلال سلامت عمومی همبستگی منفی وجود دارد (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: با افزایش میزان رهبری اخلاقی در مدیران پرستاری، خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران ارتقاء می یابد. لذا درک بهتر مفاهیم این رویکرد رهبری و به کارگیری آن توسط مدیران پرستاری، موجبات ارتقاء خودکارآمدی و سلامت عمومی پرستاران و به دنبال آن ارائه مراقبت بهتر می گردد.

کلیدواژه ها:

Nurses ، General Health ، Eelf-Efficacy ، Ethical Leadership. ، پرستاران ، سلامت عمومی ، خودکارامدی ، رهبری اخلاقی.