تاثیر درمان شناختی-رفتاری در کاهش میزان افسردگی و افزایش رضایت زناشویی در زنان مبتلا به اختلال افسردگی پس از زایمان: یک مطالعه تک موردی

مقدمه: غم و غصه های پس از زایمان در اکثریت زنان در دو هفته بعد از زایمان با نشانه های ملامت، خلق ناپایدار، گریه کردن، اضطراب، بی خوابی، اشتهای ضعیف و بی قراری رخ می دهد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی–رفتاری در کاهش میزان افسردگی و افزایش رضایت زناشویی اختلال افسردگی پس از زایمان در دو زن مراجعه کننده به مرکز مشاوره روان آسا در شهر اهواز انجام گرفت. روش کار: این پژوهش از نوع طرح تجربی تک موردی خط پایه چند گانه بود. دو زن مبتلا به اختلال افسردگی پس از زایمان همراه با همسرانشان با روش نمونه گیری هدفمند-داوطلب، مصاحبه تشخیصی بالینی، پرسشنامه افسردگی پس از زایمان ادینبورگ و بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند. دو زن مبتلابه اختلال افسردگی پس از زایمان در مراحل خط پایه، درمان و پیگیری ۱ ماهه پرسشنامه فرم کوتاه افسردگی بک (BDI-۱۳) و مقیاس رضایت زناشویی را تکمیل کردند. تحلیل داده ها با استفاده از ترسیم دیداری، شاخص تغییر پایا (RCI) و درصد بهبودی انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان دادند که تاثیر بهبودی نسبی درمان شناختی-رفتاری در کاهش افسردگی زن اول ۱۷/۲۴ درصد و در زن دوم ۹۲/۲۰ درصد و در افزایش رضایت زناشویی زن اول ۷۴/۳۴ درصد و در زن دوم ۲۰/۳۰ درصد بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها این درمان در کاهش افسردگی و افزایش رضایت زناشویی به طور نسبی موثر است. لذا پیشنهاد می شود که درمانگران و پرستاران روانی از این درمان برای بهبود نسبی و کاهش نشانه های زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان استفاده کنند.  

کلیدواژه ها:

Cognitive-Behavioral Therapy ، Postpartum Depression ، Depression ، Marital Satisfaction ، درمان شناختی-رفتاری ، افسردگی پس از زایمان ، افسردگی ، رضایت زناشویی