تاثیر متقابل سرب و اسپرمیدین بر روی برخی شاخص های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه مریم گلی ( Salvia officinalis L.)

تولید فلزات سنگین از طریق فعالیت های انسانی باعث آلودگی خاک ها  می شود. جهت کاهش اثرات فلزات سنگین از پلی آمین ها استفاده می شود. در پژوهش فوق اثرات سرب و اسپرمیدین بر گیاه Salvia officinalis. L مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار انجام گرفت. از نیترات سرب با غلظت های صفر، ۱۲۵ ، ۲۵۰ و ۱۰۰۰ میکرومولار و اسپرمیدین با غلظتهای صفر و ۱ میلی مولار استفاده شد. طول، وزن تر و خشک گیاه، فعالیت آنزیم کاتالاز و پلی فنل اکسیداز، ظرفیت آنتی اکسیدان و فنل کل اندازه گیری شد. استفاده از نیترات سرب منجر به افزایش طول ، وزن خشک گیاه، فعالیت آنزیم کاتالاز به جز در غلظت ۱۲۵ میکرو مولار و پلی فنل اکسیداز شد. ظرفیت آنتی اکسیدانی به جز در غلظت ۱۰۰۰ میکرو مولار، در سایر غلظتها تغییری نکرده است. میزان فنل کل در غلظت ۲۵۰ میکرو مولار افزایش و در سایر غلظتها  تفاوت چندانی نداشته است. استفاده توام اسپرمیدین با سرب طول گیاه را در غلظتهای ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میکرومولار افزایش داد.. افزایش وزن خشک گیاه مشاهده شد. حداکثر فعالیت آنزیم کاتالاز در غلظت ۵۰۰ میکرومولار و حداقل فعالیت در غلظت ۲۵۰  میکرومولار سرب همراه با اسپرمیدین دیده شد. فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز فقط در ۲۵۰ میکرو مولار سرب همراه با اسپرمیدین افزایش یافت.. میزان فنل کل گیاه تحت تیمار ۵۰۰ میکرو مولار سرب و اسپرمیدین کاهش یافته است. افزودن اسپرمیدین هنگام تنش سرب کاهش طول و وزن گیاه را اصلاح کرد و افزایش فنل کل در غلظتهای پایین سرب را باعث شد.

کلیدواژه ها:

antioxidant enzyme ، spermidine ، antioxidant capacity ، lead ، phenol ، Salvia officinalis L. ، آنزیم آنتی اکسیدانی ، اسپرمیدین ، ظرفیت آنتی اکسیدانی ، سرب ، فنل کل ، مریم گلی