ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی ژئومورفوسایت ها با روش پرالونگ (Pralong) و ارائه راهکارهای مدیریتی(مطالعه موردی:آبشارهای کانی لوسه)

ژئوتوریسم عبارت است از گردشگری ای که به نگاهداری و برکشیدن چیستی جغرافیایی یک سرزمین(زیستگاه، جایمان، زیبایی شناسی، فرهنگ و بهزیستی مردم هر سرزمین) می پردازد. ژئومورفوسایت یا مکان ژئومورفیکی به دارایی های ژئومورفولوژیکی میراث جغرافیایی یک منطقه اطلاق می شود. آبشار کانی لوسه به لحاظ ویژگی های ژئومورفولوژیکی، زیست محیطی و تاریخی خود امکانات بالقوه مناسبی را برای توسعه مسائل اقتصادی، اجتماعی و صنعتی در زمینه توسعه گردشگری فراهم نموده است. اشکال ژئومورفولوژیکی همواره بخشی از میراث جغرافیایی و یکی از شاخص های حفاظت از سرمایه های جغرافیایی بوده و در عین حال، با توجه به زیبایی، پویایی و اندازه ای که دارند، نوع خاصی از ژئوسایت ها را برای توسعه مسائل اقتصادی، اجتماعی و صنعتی در زمینه توسعه گردشگری فراهم نموده است. بر همین اساس در این پژوهش به ارزیابی توانمندی های ژئوتوریستی این مکان ژئومورفیک پرداخته شد. روش مورد استفاده در این ارزیابی روش پرالونگ می باشد. نتایج حاصله نشان داد که این مکان از نظر عیارهای زیبایی ظاهری و علمی تفاوت های محسوسی را با سایر عیارهای گردشگری نشان می دهد. چنین نتیجهای هشدارهای جدی را برای پژوهشگران این عرصه به ارمغان دارد. این نتیجه بیانگر آن است که گردشگری در مکان ژئومورفولوژیکی آبشار کانی لوسه یک نوع گردشگری منحصرا به منظور تفریح و لذت بردن از جاذبه های چنین مکانی است و گردشگرانی که بار علمی این مکان را درک نمی کنند و البته شمار آنها کم نیست خطرهای بالقوه ای برای این مکان هستند و خواهندبود. نتایج این پژوهش می تواند یک نمونه ملموس و قابل ادراک برای متخصصان عرصه ژئوتوریسم و حتی گردشگران برای درک رابطه بین توریسم و ژئومورفولوژی تلقی گردد، که پیامد این درک می تواند مدیریت صحیح تر ژئومورفوسایت ها باشد. البته با تاکید بر اینکه شناسایی این رابطه مقدمه ای برای درک حساسیت ژئومورفولوژیکی بسیاری از ژئومورفوسایت ها و مدیریت هر چه مطلوب تر آنها نیز باشد.

کلیدواژه ها:

ژئوتوریسم ، مکان ژئومورفیک ، روش پرالونگ ، آبشار کانی لوسه