تحول مولانا در غزل

شاعران بزرگ فارسی با داشتن اشعار و شاهکارهایی همچون شاهنامه، مثنوی، بوستان و گلستان، دیوان حافظ و.... تاثیر زیادی بر زبان و ادبیاتفارسی گذاشته اند. یکی از این شاعران جلال الدین محمد بلخی، مولانا، می باشد که به عنوان یکی از بزرگترین شاعران فارسی زبان محسوبمی شود. از آنجایی که اثرات این افراد به عنوان منبع و مرجعی قابل استناد و مهم برای زبان فارسی می باشد، می تواند تاثیر زیادی بر زبان ماداشته باشد. حال در این مقاله بر آن شدیم تاثیر مولوی را در ایجاد تحول در غزل بررسی کنیم و نقش او در تحول در غزل را مورد بررسی قراردهیم. روش تحقیق مقاله حاضر از نوع کتابخانه ای می باشد که با بهره گیری از منابع و کتب مرتبط و معتبر در این زمینه در طول دو ماه بهانجام رسید. در نهایت پس از بررسی های انجام شده دریافتیم که غزل های مولوی کمتر ابهام دارد زیرا سخن به ظاهر سخن انسانی است باحق یا دیگران درباره ی «من» یا دیگران یا فرامن. ما از اشاره های مولوی می فهمیم که در حقیقت خود او وا سطه ای بیش نیست و سخنگو دیگری است و این اشاره ها ممکن است در خلال ابیات یک غزل بیاید و یا استناد به سخن مولوی در خارج از آن غزل ما را به چنین نتیجه ای برساند.

کلیدواژه ها:

مولانا ، جلال الدین محمد بلخی ، غزل ، شعر ، فارسی