ارزیابی حکمرانی ریسک سیل استان گلستان مبتنی بر رویکرد افزایش تاب آوری جوامع محلی

شهرنشینی در مناطق مستعد سیل و همچنین افزایش رشد اقتصادی در مناطق دارای پتانسیل ریسک و آسیب بالقوه منجر به افزایش ریسک سیل میشود که به همراه تغییر اقلیم سیاستگذاری و مدیریت ریسک را به چالش میکشد. استان گلستان یکی از استانهای پر چالش ایران در مجموعه سیلابهای اواخر سال ۱۳۹۷ و اوایل سال ۱۳۹۸ بوده است. لذا تحقیق حاضر به مساله سیل استان گلستان با نگاه حکمرانی توجه میکند و درصدد پاسخگویی به این سوال است که با انجام چه اقدامات و برنامه هایی تلفات جانی و خسارات مالی ناشی از سیل را در استان گلستان میتوان کاهش داد. هدف اصلی این مقاله بررسی وضعیت حکمرانی ریسک سیل استان گلستان و ارائه راهکار برای ارتقا آن است. در تحقیق حاضر، حکمرانی ریسک سیل استان گلستان بر اساس چهار مولفه تاب آوری، مشروعیت، اثربخشی و کارایی مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج این تحقیق، وضعیت حکمرانی ریسک سیل استان گلستان در مجموعه سیلاب های اواخر سال ۱۳۹۷ و اوایل سال ۱۳۹۸ در سطح متوسط (امتیاز ۲/۴ از (۵ ارزیابی شد. به طوریکه سه مولفه تاب آوری، اثربخشی و مشروعیت متوسط و مولفه کارایی در سطح نسبتا نامناسب ارزیابی گردید. علاوه بر این، معیارهای پاسخگویی و عدالت رویه ای، دسترسی به اطلاعات و شفافیت و همچنین میزان تلفات جانی عملکردنسبتا خوبی (امتیاز ۴ از (۵ داشته است و در معیارهای فناوری، مالی و خسارات وارده عملکردنسبتا نامناسبی (امتیاز ۱ از (۵ را کسب کرده است . بر اساس نتایج این تحقیق به مسئولان کشوری و استانی مرتبط با مساله سیل استان گلستان پیشنهاد میگردد تا با توجه به پیشنهادهای ذکرشده در این تحقیق گامی مثبت در جهت ارتقا وضعیت حکمرانی ریسک سیل استان گلستان از بردارند.

کلیدواژه ها:

حکمرانی ریسک سیل ، راهبردهای مدیریت ریسک سیل ، رویکرد تدابیر سیاستی ، سیاستگذاری سیل ، استان گلستان.