اثربخشی زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی زوجین دارای تعارض زناشویی

مقدمه: آمار موجود در چند سال اخیر گویای این امر است که یکی از دلایل مراجعه زوجین به مراکز مشاوره خصوص شکست در برقراری ارتباط می باشد که در نهایت با علائمی چون؛ دلزدگی زناشویی را در از پا افتادگی های روانی و عاطفی و.... خود را نمایان می کند لذا هدف از انجام این پژوهش  اثربخشی زوج درمانی رفتاری تلفیقی بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی زوجین دارای تعارض زناشویی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره پویش  شهر سنندج در۶ ماهه اول سال ۱۳۹۸ بودند. نمونه پژوهش شامل ۲۰ زوج از این افراد بود که ابتدا به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۲۰نفر) و گروه کنترل (۲۰نفر). انتخاب شدند و برای کسب اطلاعات در راستای تحقیق از دو پرسشنامه استاندارد؛ صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی استفاده شد و بر مبنای اطلاعات کسب شده از آنان در طی ۱۰ جلسه (۹۰ دقیقه ای) به صورت هفتگی یک جلسه در طی دو ماه، آموزش زوج درمانی رفتاری تلفیقی دریافت کردند و برای گروه کنترل هیچ مداخله ای انجام نگرفت و در تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس یکراهه و چندراهه استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که زوج درمانی رفتاری تلفیقی درمانی می تواند به طور معناداری موجب بهبود بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی گردد (۰۰۱/۰< p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده، می توان نتیجه گرفت که زوج درمانی رفتاری تلفیقی است که می توان به عنوان یک مداخله موثر برای بهبود بر صمیمیت جنسی و دلزدگی زناشویی مدنظر قرار گرفته است.