اثر کاربری اراضی مختلف حوضه سد زاینده رود علیا در تولید رسوب با استفاده از GIS

رسوبات ناشی از فرسایش خاک در حوضه های آبخیز، علاوه بر هدر رفتن و کاهش حاصلخیزی خاک، موجب کاهش کیفیت آب و عمر مفید سدها به دلیل انباشت رسوبات در مخزن آن ها می شود. لذا برآورد رسوبات رودخانه ها در پروژه ها و مدیریت منابع آب بسیار مهم است. بنابراین به کار بردن داده های اندازه گیری و یا استفاده از روابط تجربی برآورد رسوب رودخانه، نیازمند اطلاعات جزئی تری از رودخانه و جریان است که ممکن است همیشه در اختیار نباشد. این تحقیق با هدف تعیین اثر نوع کاربری اراضی مختلف در تولید فرسایش و رسوب در حوضه آبخیز تنگ گزی (یکی از زیر حوضه های بزرگ حوضه ی زاینده رود) با مساحت ??? کیلومتر مربع و تنوع شرایط سنگ شناسی و پوشش گیاهی، با استفاده از تکنیک انجام گرفت. در هر واحد همگن، نمونه برداری از خاک در سه تکرار، که مجموعا ??? نمونه تهیه و همچنین داده های لازم از طریق پردازش تصاویر رقومی و مطالعات صحرایی حاصل شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بیشترین مقدار هدر رفت خاک و تولید رسوب با استفاده از معادله جهانی فرسایش خاک در حوضه مورد مطالعه، از کاربری های مرتع متراکم و بیشه و بوته زارهای که در واحد فیزیوگرافی کوه خاکی (۱و۲و۱) قرار دارند، صورت گرفته است. این افزایش تولید رسوب در این دو نوع کاربری، ناشی از تاثیر متقابل دو عامل، شیب و چرای بی رویه دام در اوایل فصل بهار است.

کلیدواژه ها:

سامانه اطلاعات جغرافیایی ، فرسایش خاک ، زاینده رود علیا ، معادله جهانی تلفات خاک ، رسوب