بررسی فطرتمندی انسان با نگاهی به تعلیم و تربیت قرآنی

یکی از مباحثی که در قرآن و سنت با اهمیت ویژهای مطرح گردیده، بحث فطرت است. فطرتمندی انسان، فطری بودن دین، فطرت پسندی حسن عدل و قبح ظلم، معلوم بودن فجور و تقوا به الهام فطری، اعتراف رسمی انسان به ربوبیت الهی در عالم ذر، عهد و پیمان خداوند با او در عدم تبعیت از شیطان، از جمله مسائلی است که آیات قرآن و روایات ائمه معصومین (ع) برآن دلالت صریح دارند. اما آنچه مهم است اینکه اگرچه در پارهای آیات، انسان فطرتمند معرفی شده و بحث از الهام فطری، فجور و تقوی انسان به میان آمده است، ولی در بعضی آیات دیگر، خلقت انسان به عنوان موجودی ظلوم، جهول، کفار، طغیانگر مطرح شده است. روش پژوهش ،تحلیلی- توصیفی می باشد که جستجو در پایگاه های Magiran, SID, PubMed, Scopus, scienceDirectو با استفاده از کلمات کلیدی فطرت، دیدگاه قرآن ،رویکردها و مولفه های فطرت انسان انجام گرفت که در نهایت ۲۴پایان نامه و مقاله که ارتباط بیشتری با موضوع داشتند بررسی شدند.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت اسلامی ، دلالتهای تربیتی ، فطرت انسانی ، قرآن.