ارزیابی شاخص های کیفیت زندگی در شهر ابرکوه

هدف مقاله حاضر، ارزیابی شاخص ­های کیفیت زندگی در شهر ابرکوه، است. روش پژوهش براساس هدف، از نوع کاربردی است وبراساس ماهیت، از نوع توصیفی– تحلیلی است که با استفاده از نرم­افزار  Spss  و Excel و روش­های آماری از قبیل تحلیل عاملی و رگرسیون، توزیع وتکمیل پرسشنامه (۳۰۰مورد)، مطالعات پیمایشی شهرابرکوه، مطالعه تاریخی مفهوم کیفیت زندگی و با استفاده از نظریه­ های گوناگون، به بررسی وضعیت کیفیت زندگی شهروندان در شهر ابرکوه پرداخته شده است. بخشی از یافته­­ های این تحقیق نشان می­­ دهد که: به طور کلی ۹/۴۵ درصد شهروندان شهر ابرکوه از کیفیت زندگی راضی و ۹/۳۲ درصدازکیفیت زندگی ناراضی بودند و ۲/۲۱درصد پاسخگویان نیز در طبقه خنثی قرار گرفته ­اند. بررسی وضعیت و میزان رضایت از قلمروهای سه گانه محیط فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی درشهرابرکوه­، نشان می­­­ دهد؛ درقلمرو «محیط اجتماعی» بالاترین میزان رضایت با ارزش میانگین ۷۳/۷ مربوط به سلامت و پایین­ ترین میزان رضایت مربوط به موفقیت ­های زندگی شهروندان باارزش میانگین ۳۰/۴ است. در قلمرو «محیط فیزیکی» بالاترین میزان رضایت باارزش میانگین ۹۲/۶ مربوط به وضعیت خانه و مسکن وکمترین میزان رضایت با ارزش میانگین ۷۲/۴ مربوط به مبلمان شهری است. در قلمرو «محیط اقتصادی» بالاترین میزان رضایت با ارزش میانگین ۲۹/۴ مربوط به امکانات و خدمات آموزشی و پایین ترین میزان مربوط به فرصت­های شغلی با ارزش میانگین ۲۹/۳ است.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، شهرابرکوه ، شهروندان ، کیفیت زندگی