نقد نظریه نصرحامد ابوزید در مورد تاریخمندی زبان قرآن
محل انتشار: مطالعات قرآن پژوهی نور وحی، دوره: 2، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 213
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MPN-2-4_006
تاریخ نمایه سازی: 12 بهمن 1400
چکیده مقاله:
تحقق وحی در برههای از تاریخ و استفاده از ادبیات رایج عصر بعثت از یک سو، ونازل شدن قرآن به زبان قوم نبی،یعنی زبان عربی، این شبهه را در ذهن بعضی از مستشرقان و روشنفکران ایجاد کرده است که خاستگاه این متن زبانی،فرهنگ عربی است؛و ازتصورات وتصدیقات فرهنگ عربی وام گرفته و محصول و مخلوق زمان خویش است و ازلحظه نزول به متنی تاریخمند و محصور در اقتضائات عصر خود تبدیل شده است.در تحقیق پیش رو،نظریه نصرحامد ابوزید در مورد تاریخمندی زبان قرآن مورد بحث قرارگرفته است. قرآن کریم در ظاهر الفاظ خود، از عبارت مانوس مردم عصر بعثت استفاده کرده است ولی تاریخ مندی در محتوای قرآن هیچ تاثیری نداشته است بلکه قرآن یک متن الهی و خلاق است ونه تنها از فرهنگ عربی تاثیر نپذیرفته است بلکه نازل شده تا تاثیرشگرفی برفرهنگ عربی بگذارد وآن را ازاساس متحول سازد. قرآن ازیک رشته حقایق ومعنویات برتر سرچشمه می گیرد که از قید ماده وجسمانیت آزاد وازمرحله ی حس ومحسوس بالاتراست وبسیار گستردهتراز قالب الفاظ وعبارت هایی است که محصول زندگی مادی وفرهنگی اجتماعی است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا رمضانی
دانشگاه آیت الله العظمی بروجردی