ساختار در نهشته سولفید تودهای روی- سرب- مس چاه گز، جنوب شهربابک

نهشته سولفید تودهای آتشفشان‎زاد (VMS) روی- سرب- مس چاه گز، در چند مرحله دگرریخت و دگرگون شده است و در بخش جنوبی پهنه سنندج- سیرجان برونزد دارد. پیکرههای معدنی، از تودههای سولفیدی چینهسان، لایهای، صفحه‎ای و عدسیشکل تشکیل شده‎اند و در راستای º۰۶۰ تا º۰۷۰ کشیدگی نشان میدهند. سولفیدهای تودهای به همراه سنگهای میزبان خود ۳ مرحله دگرریختی اصلی (D۱, D۲, D۳) و ۲ مرحله دگرگونی (M۱, M۲) در حد رخساره شیست سبز را تحمل کردهاند که همه این رخدادها پس از ژوراسیک میانی رخ داده است. کهن‎ترین ساختارهای موجود در محدوده معدنی، لایهبندی و برگ‎وارگی پیوسته (S۱) ایجاد شده در مرحله اول دگرریختی هستند که در سنگهای میزبان فیلیتی- اسلیتی- شیستی حفظ شدهاند. چین‎های مرحله اول (F۱) در پیکره‎های معدنی تشخیص داده نشدهاند، گرچه آنها در ناحیه چاه گز به عنوان چین‎هایی دارای میل کم تا متوسط رو به شمال باختر و دارای یالهای موازی شناخته شدهاند. هندسه پیکره‎های معدنی توسط ساختارهای مرحله دوم (چین‎ها و برگ‎وارگی‎ها) کنترل شده است. چین‎های مرحله دوم (F۲) میل کم رو به شمال خاور یا جنوب باختر دارند. این چین‎ها بسته تا باز هستند و سطوح محوری آنها شیب زیاد رو به جنوب و شمال دارند. پیکره‎های معدنی در بیشتر موارد دچار انتقال یافتگی از لایهبندی- برگ‎وارگی مرحله اول شده و به موازات برگ‎وارگی‎های سطح محوری (AS۲) و ترکیبی مرحله دوم (ST۲) آرایش دوباره یافتهاند. برگ‎وارگی ترکیبی به صورت قائم است و راستای شمال خاور- جنوب باختر دارد. کانیهای سولفیدی موجود در پیکره‎های معدنی در طی رخداد تکتونو- حرارتی مرحله دوم، دچار دگرریختی، تحرک و تبلور دوباره دینامیکی شدهاند. ساختارهای مرحله سوم (D۳)، کنترلکننده محلی پیکره‎های معدنی هستند و چین‎ها و پهنههای برشی را دربر میگیرند.

کلیدواژه ها:

دگرریختی چند مرحلهای ، نهشته سولفید تودهای ، چاه گز ، پهنه سنندج- سیرجان ، جنوب شهربابک