تاثیر پربیوتیک بیوموس (مانان الیگو ساکارید) بر برخی شاخص های رشد، بازماندگی و ترکیب لاشه ماهی کپور دریایی (Cyprinus carpio)

چکیدهمطالعه حاضر به­منظور ارزیابی تاثیر ماده بیوموس (مانان الیگو ساکارید) به­عنوان یکی از انواع پربیوتیک بر رشد و بقاء کپور ماهیان جوان دریایی (Cyprinus carpio) انجام شد. این تحقیق با استفاده از طرح کاملا تصادفی شامل سطوح ۰، ۲/۰، ۴/۰ و ۶/۰ درصد بیوموس در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. بچه ماهیان با میانگین وزنی ۴۲/۰ ± ۸۸/۱۰ گرم و تراکم ۳۵ عدد در هر حوضچه ونیرو به­مدت ۸ هفته با جیره­های آزمایشی تا حد سیری تغذیه شدند. نتایج حاصل از آنالیز آماری تاثیر مثبت افزایش سطح پربیوتیک بیوموس را بر برخی شاخص­های رشد و تغذیه نظیر وزن نهایی (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR)، فاکتور وضعیت (CF) و نرخ بقاء (SR) کپور ماهیان دریایی نشان داد؛ به­طوری­که در سطح ۶/۰ درصد بیوموس در جیره غذایی مقادیر فاکتورهای فوق­الذکر در مقایسه با سایر تیمارها افزایش یافت. نتایج این مطالعه نشان می­دهد پربیوتیک بیوموس در سطح ۶/۰ درصد تا حدودی بر افزایش عملکرد رشد و کارایی تغذیه در ماهی کپور دریایی تاثیر دارد. نتایج آنالیز ترکیب شیمیایی لاشه حاکی از عدم اختلاف معنی­دار بین تیمارهای آزمایشی بود (۰۵/۰