تحلیل نقش اقلام تعهدی در اندازه گیری عملکرد و کیفیت حسابداری بر اساس مدل نیکلوف

هدف: اطلاعات عملکردی باید با حداقل خطای اندازه گیری جمع آوری شود. در حال حاضر از مبنای تعهدی برای ارائه گزارش های عملکردی استفاده می شود؛ اما تاکنون مدلی از اقلام تعهدی ارائه نشده است که بتواند نقش اقلام تعهدی را در اندازه گیری عملکرد نشان دهد و ساختاری برای تفکیک خطای حسابداری موجود در عملکرد و بیان کیفیت حسابداری ارائه دهد. هدف پژوهش حاضر، تبیین مدل نیکلوف به منظور تحلیل نقش اقلام تعهدی در اندازه گیری عملکرد و کیفیت حسابداری است. روش: جامعه‎ آماری پژوهش، شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است که از میان آنها ۱۰۴ شرکت (۱۶۶۴ سال شرکت) در بازه زمانی ۱۳۸۱ تا ۱۳۹۶ برای نمونه انتخاب شده است. در تخمین پارامترهای مدل نیکلوف، از شرط‎های گشتاوری مبتنی بر واریانس و کوواریانس سری های زمانی سود حسابداری، جریان نقد عملیاتی و اقلام تعهدی و همچنین برای آزمون فرضیه های پژوهش، از مقایسه آماری میانگین دو نمونه‎ای، تحلیل رگرسیون چندگانه برای داده‎های مقطعی و ترکیبی استفاده شده است. یافته ها: میانگین انحراف معیار مولفه عملکرد اقلام تعهدی از میانگین انحراف معیار خطای حسابداری بزرگ تر و از نظر آماری معنادار است. رابطه بین مولفه عملکرد اقتصادی و عملکرد اقلام تعهدی با خطای حسابداری از لحاظ آماری مثبت و معنادار بوده و واریانس مشترک بین مولفه‎ها اندک است. همچنین با کنترل نوسان‎پذیری عملیاتی، جهت ارتباط معیار کیفیت اقلام تعهدی دیچو و دایچو (۲۰۰۲) با ارزش شرکت تغییر می کند، در حالی که در مدل نیکلوف (۲۰۱۸) تغییر محسوسی حاصل نمی‎شود. نتیجه گیری: اقلام تعهدی به هدف اصلی خود مبنی بر تسهیل اندازه گیری عملکرد دست یافته‎اند. واریانس مشترک اندک بین مولفه‎های مدل نیکلوف، حاکی از اعتبار تشخیصی این مدل است و با افزایش نوسان‎پذیری عملیاتی، خطای حسابداری افزایش می یابد. همچنین معیار کیفیت اقلام تعهدی دیچو و دایچو قادر به تبیین صحیح ارزش شرکت نیست، اما معیار کیفیت مدل نیکلوف، به دلیل تفکیک خطای حسابداری از نوسان‎پذیری عملیاتی، می تواند ارزش شرکت را تبیین کند.

کلیدواژه ها:

خطای حسابداری ، مولفه عملکرد اقلام تعهدی ، خطای زمان‎بندی ، عملکرد اقتصادی ، کیفیت حسابداری