ارزیابی رابطه فرم و عملکرد در معماری مدرن از دیدگاه تضاد میان لویی کان و سالیوان در روند طراحی

معماری یکی از حوزه های تاتیرگذار انسانی است که ماهیت آن در هر صورت به طراحی و فرآیند طراحی باز می گردد و بنابراین نقش خلاقیت در ابعاد مختلف آن انکارناپذیر می باشد. طراحی نیز در مفهوم عام آن یک تلاش انگیزشی برای رفع نیازهای انسانی بوده که در مقیاس معماری و به صورت کلان با دو رکن اساسی فرم و عملکرد سر و کار داشته و چگونگی و چرایی رابطه این ارکان بنا به ماهیت معماری از دیرباز مطرح بوده است. لذا توجه به نقش بارز طراحی در بازشناسی و بازتعریف این رابطه اساسی، حائز اهمیت می باشد.

کلیدواژه ها:

تاریخ تئوری معماری ، معماری مدرن ، طراحی ، عملکرد ، فرم ، عملکرد گرایی.