هنجارهای واژگانی در تعاملات کلامی دختران نوجوان

غالب پژوهش های انجام شده در حوزه زبان و جنسیت بیانگر آن است که گویندگان یک زبان بر حسب جنسیت از گونه های زبان متفاوتی استفاده می کنند؛ به عبارت بهتر گفتار زنان و مردان دارای تفاوت هایی است که این تفاوتها عمدتا در حوزه واژگانی برجسته است. زنان در مقایسه با مردان از واژگان عامیانه، عبارات توهین آمیز و صورت های غیر معیار، کمتر استفاده می کنند. متغیر سن نیز در راستای تخفیف این تقابل ها چندان قوی عمل نمی کند و بررسی گفتار دختران و پسران نیز تفاوت های آشکاری را نشان می دهد. از سوی دیگر، هر گاه در جامعه ای تعاملات اجتماعی - کلامی بین گویش وران زن و مرد افزایش یابد بروز برخی تغییر و تعدیل ها در هنجارهای اجتماعی - زبانی این دو گروه جنسی اجتناب ناپذیر خواهد بود. از این رو پژوهش زیر در حوزه جامعه شناسی زبان به منظور دستیابی به الگوی واژگانی حاکم بر مکالمات درون گروهی دختران نوجوان شکل گرفت. داده ها بر اساس پرسشنامه جمع آوری و عوامل زبانی به روش تجزیه واریانس اندازه گیری شدند. با بررسی داده ها می توان نتیجه گرفت دختران آزمودنی در تعاملات کلامی درون گروهی از واژگان گونه زبانی محاوره ای مردانه با بسامد بالایی استفاده می کنند. از این رو چارچوب نظری پژوهشی مبنی بر شبیه سازی واژگانی دختران با الگوی گفتار محاوره ای گروه مردان و انطباق اعتبار پنهان کلامی بر اعتبار آشکار در این گروه سنی تایید می شود.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی ، گونه زبانی محاوره ای مردانه ، صورت جدید ، صورت قدیم