بررسی تامین نیاز آبی گیاه زیتون از طریق استحصال آب باران

این تحقیق به منظور استفاده بهینه از رواناب حاصله از بارندگی جهت کاشت درختان زیتون در اراضی با شیب ۱۵ درصد با استفاده از سامانه های سطوح آبگیر و تیمارهای مربوط به روش های افزایش ماندگاری رطوبت با ۱۱ تیمار و ۳ تکرار از سال ۱۳۹۲ به مدت ۴ سال در شهرستان گچساران اجرا گردید. جهت مقایسه تیمارهای مختلف، ابتدا درصد زنده مانی نهال ها و سپس شاخص های کمی رشد گیاه از جمله رشد ارتفاعی، قطر طوقه، تاج پوشش مورد اندازه گیری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که از نظر درصد زنده مانی نهال های زیتون در تیمار استفاده از کود حیوانی با ۴۰ سانتی متر فیلتر سنگریزه ای در عمق چاله و تیمار استفاده از خاک برگ با ۴۰ سانتی متر فیلتر سنگریزه ای در عمق چاله، بالاترین درصد زنده مانی (۶۷%) را به خود اختصاص داده اند. بعد از این تیمار، تیمار کود حیوانی با ۱۰ سانتی متر فیلتر سنگریزه ای در سطح چاله، تیمار استفاده از کاه و کلش با ۴۰ سانتی متر فیلتر سنگریزه ای در عمق چاله و تیمار استفاده از خاک برگ با ۱۰ سانتی متر فیلتر سنگریزه ای در سطح چاله در رتبه بعدی از نظر مقاومت در برابر خشکی قرار دارند. از نظر ارتفاع نیز، تیمارهای استفاده از کود حیوانی با دو سطح فیلتر سنگریزه ای در عمق چاله و تیمارهای استفاده از خاک برگ با ۴۰ سانتی متر فیلتر سنگریزه ای در عمق چاله، بالاترین ارتفاع را داشتند و اختلاف آن ها با تیمار شاهد در سطح ۵ درصد معنی دار گردید. همچنین مقایسه تیمار استفاده از کاه و کلش نسبت به تیمار شاهد نیز حاکی از افزایش درصد رطوبت وزنی خاک بوده است، که این اختلاف در سطح ۱ درصد معنی­دار شد (۰۵/۰> P). از طرف دیگر، با بررسی دیگر تیمارها مشخص شد، اختلاف بقیه تیمارها با تیمار شاهد از لحاظ آماری معنی دار نبود (۰۵/۰