بررسی رفتار و سازه سبکهای حل مسئله نیروی انسانی دانش گرا

زمانی بنیانهای خلاقیت و نوآوری در بخش آموزش عالی به خوبی تعبیه خواهند شد که سبکهای حل مسئله نیروی انسانی شناسایی و بر بستر رفتارهای مناسب هدایت شوند. هدف این تحقیق بررسی وضعیت فعلی سبکهای حل مسئله در چارچوب چهار سبک (عاطفی، احساسی، منطقی و ادراکی) با سی و دو سازه مربوط و تخمین نسبت امتیازات کسب شده نمونه آماری برای جامعه پژوهشی، بررسی تطبیقی و تعیین میزان تاثیر سبک های چهارگانه بر پرورش خلاقیت و نوآوری است. از این رو، سه سئوال پژوهشی در عرصه دیدگاه، نسبت امتیازات کسب شده و دامنه های بالایی و پایینی برآورد سازه ها مطرح است. تحقیق دارای یک فرضیه اهم درباره میزان تاثیر سبکها و سه فرضیه فرعی درباره وضعیت تاثیر تطبیقی سبکها بر خلاقیت و نوآوری است. حجم نمونه براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده برابر ۸۸ عضو هیئت علمی محاسبه شد و از آنجا که تحقیق در گروه تحقیقات توسعه ای قرار می گیرد روش آن توصیفی علی مقایسه ای و اقدام پژوهی در نظر گرفته شد. از پرسشنامه تعدیل یافته و استاندارد شده سنجش نوع سبکهای حل مسئله هلریگل، و همکاران برای گردآوری داده ها استفاده شد؛ سپس با تحلیل پرسشهای پژوهش و آزمون فرضیات، چشم اندازهای وضعیت فعلی و آینده تحول یافته ارائه شد. براساس نتایج آزمون فرضیات، چشم اندازهای وضعیت فعلی و آینده تحول یافته ارائه شد. براساس نتایج آزمون فرضیات، چهار سبک حل مسئله نیروی انسانی دانش گرا رفتاری متفاوت در نیل به خلاقیت و نوآوری دارند، به طوری که تاثیر نقش سبک حل مسئله ادراکی بیشتر از سایر سبکهای حل مسئله است. هر چند در حال حاضر، در آن فرآیند ۵/۲۰ درصد افراد از سبک حل مسئله اداراکی و ۲/۳۱ درصد از سبک حل مسئله احساسی استفاده می کنند. در این دامنه رفتاری، سبک حل مسئله منطقی ۷/۲۶ درصد و سبک حل مسئله عاطفی ۶/۲۱ درصد رفتار افراد را به خود اختصاص داده است.

کلیدواژه ها:

سبک ادراکی ، سبک عاطفی ، سبک احساسی ، سبک منطقی ، خلاقیت ، نوآوری ، مسئله استراتژیک ، نیروی انسانی دانش گرا