مقایسه عملکرد و خصوصیات استخوان جوجه های گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف مکمل ویتامینی طی دوره پایانی در دو سیستم پرورشی بستر و قفس

دو آزمایش به منظور مقایسه تاثیر سطوح مختلف مکمل ویتامینی در دو سیستم پرورش بستر و قفس بر عملکرد و خصوصیات استخوان جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه گندم و جو طی سنین ۲۹ تا ۴۲ روزگی انجام شد. تیمارها شامل ۴ جیره غذایی حاوی سطوح صفر، ۳۳/۳۳، ۶۶/۶۶ و ۱۰۰ درصد مکمل ویتامینی (برحسب میزان توصیه شده شرکت تولید کننده مکمل ویتامینی) بود، که از ۲۹ تا ۴۲ روزگی مورد استفاده قرار گرفت. آزمایش بر روی بستر، با استفاده از ۲۸۸ قطعه جوجه نر سویه راس ۳۰۸ با چهار تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی روی بستر اجرا شد. آزمایش در قفس، با استفاده از ۸۰ قطعه جوجه در قفس های پرورشی با چهار تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. در دو هفته آزمایش، وزن گروهی و مصرف خوراک هر یک از تکرار ها تعیین و عملکرد پرندگان محاسبه گردید. درسنین ۳۵ و ۴۲ روزگی در آزمایش بر روی بستر از هر تکرار ۲ پرنده و در آزمایش قفس از هر تکرار ۱ پرنده کشتار و وزن ران، سینه، درصد چربی محوطه شکمی و کبد، اندازه گیری شد. پس از کشتار پای راست هر پرنده به منظور محاسبه خاکستر، کلسیم، فسفر و استحکام، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش بر روی بستر نشان داد که حذف مکمل ویتامینی از سن ۲۹ تا ۴۲ روزگی، اثر معنی داری بر عملکرد، خصوصیات لاشه و خصوصیات استخوان نداشت. نتایج آزمایش قفس نشان داد که حذف مکمل ویتامینی در مقطع زمانی ۴۲-۳۶ روزگی از جیره پرندگان آزمایشی باعث تاثیر منفی بر عملکرد تولیدی، وزن ران، سینه و خصوصیات استخوان شد. لذا به نظر می رسد در سیستم پرورش قفس امکان کاهش سطوح مکمل ویتامینی تا سطح حدود ۳۳درصد در دوره پایانی وجود داشته باشد، در حالیکه در سیستم پرورش در بستر می توان طی این دوره مکمل ویتامینی را در خوراک جوجه گوشتی حذف نمود و از این طریق نسبت به کاهش هزینه پرورش طیور موثر واقع شد.

کلیدواژه ها:

مکمل ویتامینی ، جوجه های گوشتی ، سیستم پرورشی ، خصوصیات استخوان