بررسی ایمونوهیستوشیمیایی (C-kit) CD۱۱۷ در تومورهای غدد بزاقی آدنویید سیستیک کارسینوما و پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 145
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-18-5_001
تاریخ نمایه سازی: 23 فروردین 1401
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: منشا آدنویید سیستیک کارسینوما و پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین سلولهای داکتال یا میواپی تلیال غدد بزاقیاند. بهرغم تفاوت در رفتار بالینی ،پروگنوز و درمان، نمای هیستولوژیک مشابهدارند. CD۱۱۷ تیروزین کینازی است که توسط ملانوسیتها، ماستوسیتها و سلولهای ژرمینال بیانمیشود. دادههای موجود در مورد اهمیت بروز این نشانگردر تومورهای فوق متناقض است. تعیین دقت نشانگر CD۱۱۷ درافتراق هیستوپاتولوژیک دو ضایعه مواد و روشها: مطالعه توصیفی- تحلیلی بود. جامعه آماری پرونده های هیستوپاتولوژیک بایگانی بخش پاتولوژی انستیتو کانسر و پاتولوژی مرکزی بیمارستان امام خمینی تهران بود. پانزده نمونه، آدنویید سیستیک کارسینوما و پنج مورد پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین در مطالعه وارد شدند. نمونهها تحت رنگآمیزی ایمونوهیستوشیمیایی با نشانگر CD۱۱۷ قرارگرفتند. شاخص ردهبندی محاسبهشد و میانگین شاخص ردهبندی هر تومور بهدستآمد. آزمونT برای تجزیهوتحلیل آماری مطالعه استفادهشد. p < ۰.۰۵ معنیدار درنظرگرفتهشد. یافتهها: میانگین شاخص ردهبندی در گروه آدنویید سیستیک کارسینوما۴۵/۲۷ ±۲۰/۷۱ و در گروه پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین۴۳/۳۶ ±۳۷/۳۵ بود. اختلافی معنادار بین میانگین شاخص ردهبندی دو گروه مشاهدهشد p=۰.۰۳۱) . ( Cut off point ۷۳ با حساسیت ۵۳% و ویژگی ۸۰ % مناسب بود. نتیجهگیری: CD۱۱۷ شاخص ایمنوهیستوشیمیایی مناسبی در تشخیص افتراقی آدنویید سیستیک کارسینوما از پلی مورفوس آدنو کارسینومای درجه پایین است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نوشین جلایر نادری
گروه آسیب شناسی فک و دهان، دانشکده دندان پزشکی دانشگاه شاهد
فرخ تیرگری
گروه پاتولوژی، انستیو کنسر، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
محمدجواد خرازی فرد
مرکز تحقیقات دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
زینب جعفری
دانش آموخته دانشکده دندان پزشکی، دانشگاه شاهد