بررسی اثر استرس اکسیداتیو ناشی از دیازینون بر اکتساب حافظه در موش های صحرایی نر

  مقدمه و هدف: مغز در برابر استرس اکسیداتیو بسیار آسیب پذیر بوده و تداخل ارگانوفسفات ها با سیستم آنتی اکسیدان بدن می تواند سبب نوروپاتی و اختلال در حافظه شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی استرس اکسیداتیو ناشی از حداقل دوز سمی دیازینون در مغز و خون و اثر آن بر اکتساب حافظه در موش های صحرایی نر می باشد.     مواد و روش ها: دیازینون ( mg/kg ۲۵ خوراکی) به مدت ۲، ۴ و ۶ هفته تجویز شد. اکتساب حافظه موش ها از طریق دستگاه Morris Water Maze بررسی شد و سپس استرس اکسیداتیو از طریق اندازه گیری غلظت مالون دی آلدهاید ( MDA ) و تعیین مقدار و ظرفیت کامل آنتی اکسیدانت پلاسما و مغز ارزیابی شد.     نتایج: بین گروه های دریافت کننده دیازینون و کنترل اختلاف معناداری در فاکتورهای زمان، مسافت و سرعت شنای حیوان برای یافتن سکوی پنهان مشاهده نشد اما مصرف دیازینون به مدت ۲، ۴ و ۶ هفته، افزایش معناداری را در فعالیت آنتی اکسیدانت پلاسما و مغز به صورت وابسته به مدت زمان مصرف نشان داد. همچنین دیازینون مقدار MAD را در پلاسما و مغز، در گروه ۶ هفته ای نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش داد.     نتیجه گیری: اکسیداتیو استرس ناشی از دیازینون در رت ها بر پارامترهای اکتساب حافظه تاثیر نداشته است. با توجه نقش استیل کولین در بهبود حافظه عدم مشاهده تغییر محسوس در اکتساب حافظه را می توان به اثر همزمان عامل اکسیدانت در تضعیف و اثر استیل کولین در بهبود حافظه مربوط دانست.  

کلیدواژه ها:

فسفره ، استرس اکسیداتیو ، اکتساب حافظه ، دیازینون ، MWM