روشهای الگو برداری از طبیعت در طراحی پایدار

بشر از دیر باز همواره در حال الهام گیری از طبیعت در ساخت وساز خود بوده است . در طول تاریخ تکامل ، هرگاه مسیر حرکت بشر از رفتار طبیعت فاصله گرفته سبب شده است پدیده های مشهودی به عنوان آسیب های طبیعی یا معضلات ویژه پدید آیند.مدرنیته با تکیه بر تکنولوژی و ابزارهای نوین، علی رغم دستاوردهای شگرف، ضربه هایی مهلک به عرصه محیط زیست وارد آورد .این امور به تدریج به رویش افکاری مبنی بر بازنگری روند و رویه مدرنیسم شد که توسعه پایدار یکی از آنهاست. معماری پایدار یک سبک نیست بلکه رویکردی کلی گرا است که بر تعامل متقابل ساختمان و شرایط زمینه آن تاکید میکند ،در این رابطه کیفیت و کمیت مصرف انرژی ، کنش های زیست محیطی،تعاملات اجتماعی،مسائل اقتصادی و مهمتر از همه انسان ،آسایش او و آیندگانش مدنظر قرار میگیرند . در این راستا هدف معماری پایدار به طور خاص تعریف رابطه میان فرم معمارانه ، مواد و مصالح و عملکرد محیطی ساختمان در جهت دستیابی به آسایش حرارتی و بصری کاربران با استفاده از منابع و امکانات طبیعی است. صرفه جویی در مصرف انرژی به واسطه استفاده از انرژی های طبیعی باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ، آلودگی های موجود ، ایجاد آسایش فیزیکی و روانی کاربران ودر مقیاس کلان ایجاد نهادهای اجتماعی و صرفه اقتصادی می شود. است . در این مقاله سعی شده تقلید از طبیعت به عنوان یکی از عوامل پایداری در طراحی ساختمان مورد بررسی قرارگرفته و با ارائه نمونه های اجرا شده در گذشته و حال ، بر اهمیت موضوع تاکید کرده و افق جدیدی را برای حل مشکلات امروزه بشر در این زمینه روشن می نماید

کلیدواژه ها:

معماری ، طبیعت ، طراحی ، پایدار ، فرم ، عملکرد