انتقال ژن به روش آگروباکتریوم و تحلیل گیاهان تراریخت در صنوبر سیاه هیبرید (Populus × euromericana Dode Guinier)
محل انتشار: مجله پژوهش های ژنتیک گیاهی، دوره: 8، شماره: 2
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 151
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PGRLU-8-2_001
تاریخ نمایه سازی: 28 فروردین 1401
چکیده مقاله:
صنوبر سیاه هیبرید (Populus × euramericana)، گیاهی با کاربردهای مهم اقتصادی در صنایع خمیرچوب و کاغذ، سوخت زیستی و مواد نانوسلولزی و حذف آلودگی های خاک است. در این پژوهش، شیوه نامه انتقال ژن به روش آگروباکتریوم و باززایی مستقیم گیاه با استفاده از بافت میانگره ساقه صنوبر سیاه هیبرید ارائه و تحلیل مولکولی گیاهان تراریخت انجام شد. جهت باززایی گیاه کامل از کشت ریزنمونههای میانگره ساقه در محیط کشت القای ساقه زایی حاوی محیط موراشیگ و اسکوگ (MS) و غلظت های مختلف ترکیباتBAP × IBA و برای ریشه زایی (RIM) از محیط کشت القای ریشه زایی حاوی غلظت های IBA × NAA استفاده شد. با ارزیابی فاکتورهای فیتوهورمونی در باززایی مستقیم، بالاترین میزان باززایی ساقه (۲۸.۵۷ ساقه در هر ریزنمونه) از ریزنمونه های کشت شده در محیط کشت SIM حاوی ۰.۵ میلی گرم بر لیتر BAP و ۰.۰۵ میلی گرم بر لیتر IBA به دست آمد. بهترین ریشهزایی ساقههای باززا در محیط کشت RIM حاوی ۰.۱ میلی گرم بر لیتر IBA و ۰.۰۵ میلی گرم بر لیتر NAA تولید شد. ۱۰۰ درصد گیاهان باززا با محیط سازگار شده و به گلخانه منتقل گردیدند. نتایج مربوط به حساسیت به علف کش نشان داد که ۰.۵ میکرومولار Basta® سیستم گزینش دقیقی جهت مهار سلول های غیرتراریخت فراهم می آورد. بالاترین فراوانی انتقال ژن (۹۳.۳۳درصد) از طریق پیش کشت ریزنمونه ها به مدت ۶ روز و تلقیح آن ها با Agrobacterium tumefaciens سویه LBA۴۴۰۴ ( ۰.۶=OD۶۰۰ ) همراه ۱۰۰ میکرومولار استوسرینگان به مدت ۱۰ دقیقه به دست آمد. آنالیزهای لکه گذاری سادرن، RT-PCR و آزمون هیستوشیمیایی GUS به ترتیب درج یک تا دو نسخه ژن gus در DNA ژنومی و بیان پایدار آن را در گیاهان نسل T۰ منتخب تایید کرد. یافته های این تحقیق می تواند به عنوان شیوهنامه باززایی و انتقال ژن به گیاه صنوبر سیاه هیبرید مورد بهره برداری قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهنوش نیری
Shahid Beheshti University
بهرام باغبان کهنه روز
Department of Plant Breeding and Biotechnology, Faculty of Agriculture, University of Tabriz, Tabriz, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :