سطح رضایتمندی بیماران سرپایی مراجعه کننده به درمانگاه های بیمارستان های آموزشی شیراز

از آنجا که رضایت بیماران یکی از متداول ترین روش ها برای پایش، ارزیابی و سنجش رضایتمندی آنها از خدمات ارائه شده است، به عنوان وسیله ای جهت ارزیابی کیفیت خدمات نیز پذیرفته شده است. این پژوهش به منظور تعیین سطح رضایتمندی بیماران سرپایی و به صورت مقطعی بر روی ۱۱۷۵ بیمار سرپایی در درمانگاه های بیمارستان های آموزشی شیراز در سال ۱۳۸۸ انجام گرفت. داده ها از طریق پرسشنامه به صورت مصاحبه با بیماران جمع آوری گردید. پرسشنامه مشتمل بر ۱۷ سوال در ۴ حیطه رضایت از خدمات درمانی، خدمات غیردرمانی، کیفیت ارائه خدمات و طول مدت انتظار، امکانات رفاهی و محیط فیزیکی بود. داده ها با کمک نرم افزار SPSS در سطح معنی داری ۰.۰۵ تحلیل شد. نتایج مطالعه نشان داد که ۴۵.۴ درصد از بیماران سرپایی میزان رضایت کلی خود از خدمات را ضعیف، ۱۶.۹ درصد متوسط و ۳۷.۶ درصد نیز خوب گزارش کردند. میانگین رضایت بیماران در بیمارستان دستغیب به طور معنی داری بالاتر از سایر بیمارستان ها بود. افراد مسن تر نسبت به سایر سنین و زنان نسبت به مردان رضایت بیشتری گزارش کردند. با بالارفتن سطح تحصیلات، از میزان رضایت کاسته می شد. بالا بودن درصد بیماران ناراضی از خدمات سرپایی می تواند منجر به همکاری ضعیف بیماران، عدم پی گیری جریان درمان، هدر رفتن منابع و لطمه زدن به شهرت بیمارستان شود. بنابر این تاکید ویژه مدیران بیمارستان به منظور ارتقای رضایتمندی بیماران سرپایی ضروری است.

کلیدواژه ها:

Satisfaction ، Outpatients ، Clinic ، Hospital ، رضایتمندی ، بیماران سرپایی ، درمانگاه ، بیمارستان