بهینه کردن اثر پارامترهای روش سل- ژل به شیوه رویه پاسخ جهت ساخت غشاهای الیاف نازک نانوکامپوزیتی پلیپروپیلنی

تماس دهنده های غشایی گاز - مایع، روش مناسبی را برای جذب دی اکسید کربن ارائه می دهند که مزایای قابل توجهی در مقایسه با برج های مرسوم دارد. با این حال، خیس شدگی غشاها، عملکرد تماس دهنده های غشایی را به شدت محدود می کند. در راستای کاهش مشکل خیس شدگی غشاها، در مقاله پیش رو از نانوذرات سیلیکایی پیوند زده شده با گروه عاملی متیل(CH۳-g-silica) برای ساخت غشاهای پلی پروپیلنی کامپوزیتی استفاده شد. در این میان، روش سنتز نانوذرات برای ساخت غشاهای کامپوزیتی، روش سل-ژل در نظر گرفته شده و از طراحی آزمایش به روش رویه پاسخ جهت بهینه کردن اثر پارامتر های روش سل-ژل استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون ATR-FTIR سنتز موفقیت آمیز غشاهای کامپوزیتی را تایید نمود. نتایج حاصل از اندازه گیری زاویه تماس نشان نیز داد که برای غشاهای پوشش دهی شده در شرایط بهینه، نسبت مولی(MTES/TEOS) برابر با ۳/۹۵، نسبت مولی (H۲O/TEOS) برابر با ۸/۸۵ و غلظت NH۴OH برابر با ۰/۴۵ مولار بوده و در این شرایط، اندازه زاویه تماس غشاها از ° ۱۲۵ تا ° ۱۶۸ افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

تماس دهنده های غشایی ، غشای کامپوزیتی ، رویه پاسخ ، سل- ژل