بررسی بهبود پایداری ژنراتور القایی با استفاده از تزریق توان راکتیو

امروزه استفاده از انرژی بادی بدلیل مقرون به صرفه بودن و عدم الودگی زیست محیطی، بسیار مورد توجه صنعت برق قرار گرفته است. البته پایداری ژنراتورهای بادی و حفظ آنها در شبکه هنگام رخداد خطا یا افت ولتاژ شدید، از موضوعات چالشی استفاده از این نوع ژنراتورها می باشد. در نتیجه، شاخصی را برای حفظ پایداری این نوع ژنراتورها با نام قابلیت گذر از ولتاژ پایین(LVRT)۱ معرفی کرده اند که مدت زمان مجاز در شبکه ماندن این نوع ژنراتورها، در اثر افت ولتاژ ناشی از اختلالات ایجاد شده را تعیین می کند. استفاده از جبران کننده های توان راکتیو یکی از راه های موثر برای بهبود پایداری ژنراتورهای بادی و درواقع بهبود قابلیت LVRT می باشد. در این مقاله تاثیر جبران کننده توان راکتیو موازی بر پایداری ژنراتور القایی و در نتیجه بهبود LVRT بررسی شده است. در واقع این عمل به دو صورت ثابت و متغیر بودن توان راکتیو تزریقی در حالات مختلف شبکه یعنی حالت پایدار و عادی و حالت وقوع خطا، انجام می گیرد. این بررسی ها برروی یک شبکه نمونه و در محیط نرم افزار PSCAD/EMTDC انجام گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ژنراتور القایی ، LVRT ، خازن ثابت ، SVC ، زمان رفع خطای بحرانی