بررسی رابطه بین عناصر داستان و جنبه های زیباشناختی در داستان های صادق چوبک

چوبک از جمله نویسندگان توانا و مشهور معاصر ایران است که داستان­هایی امروزی و قوی دارد. او از میان مکاتب ادبی جهان به ناتورالیسم گرایش دارد. هنر چوبک در داستا­­ن­نویسی، نشان از قدرت و مهارت او در استفاده از عناصر داستان دارد. از میان عناصر داستانی، چوبک از عنصرهای زبان، روایت و شخصیت استفاده­های نوآورانه کرده­­­­­­­­­­­­است. در حیطه زبان، مهارت چوبک در ورود زبان عامیانه در ساختار داستان­هایش است و در زمینه شخصیت، انتخاب افراد فقیر و فرودست جامعه که هرکدام از این افراد نماد گروهی از مردم روزگار چوبک هستند و در بخش روایت، ترکیب روایت عینی با ذهنی است. فهم و شناخت قدرت چوبک در داستان­نویسی مستلزم نقد و بررسی عناصر به کار رفته در داستان­های وی و نحوه استفاده از این عناصر است. از این رو در این پژوهش سعی شده تا ضمن بررسی مکتب ناتورالیسم، مبانی فکری، جایگاه اجتماعی، توانایی­ها و کاستی­های عناصر داستانی و نحوه استفاده و قدرت استفاده چوبک از این عناصر مورد بررسی قرارگیرد. یافته­های این تحقیق نشان می­دهد که مهم­ترین شاخصه رمان­های او شامل زبان که از نوع محاوره­ای، عامیانه، زنده و پویا ­است. روایت که زاویای دید در آن متنوع و متناسب با داستان­های وی انتخاب شده­اند. شخصیت­پردازی که غالبا آن­ها افرادی ساده و از طبقه فرودست جامعه هستند.