بررسی تاثیرات اجتماعی اجرای توافق نامه پاریس ۲۰۱۵ در ایران

در اواسط قرن بیستم بود که انسان متوجه این امر گردید که اگر به بهره برداری از طبیعت در جهت دستیابی به اهداف توسعه ای خود ادامه دهد دیگر هیچ چیز از منابع طبیعی برای ادامه زیست خود باقی نخواهد گذاشت. به همین منظور به فکر چاره ای برای بالا بردن بهره وری از منابع طبیعی و حفاظت از آن در عین ادامه به مسیر توسعه خود افتاد. ایده ای که یکی از مهم ترین جنبه های مفهوم توسعه پایدار گردید. کنفرانس های متعددی در جهت محافظت از محیط زیست با توجه به روند توسعه کشورها برگزار گردید که آخرین آن ها کنفرانس پاریس ۲۰۱۵ با حضور ۱۹۸ کشور و صدور توافق نامه پاریس بود. اجرای این توافق نامه تاثیرات چندجانبه بسیاری برای کشورهای متعهد خواهد داشت. در این پژوهش تاثیرات اجتماعی اجرای توافق نامه پاریس که ایران نیز متعهد به انجام آن شده است، مورد بررسی قرار خواهد گرفت. روش مورد استفاده تحلیل محتوای کیفی می باشد که با تحلیل متن توافق نامه صورت می گیرد. نتایج گویای این است که ایران برای اجرای این توافق و عدم تجاوز از درصد انتشار گازهای گلخانه ای تعهد داده شده، نباید نرخ توسعه سالانه اش از ۲ درصد تجاوز کند. این نرخ پایین عملا کشور ما را از رسیدن به کشورهای پیشرفته جهان عقب می اندازد. هم چنین در زمینه اجتماعی باعث ایجاد عقب ماندگی و فشار بر طبقه پایین جامعه با شدت گرفتن بحران مشروعیت برای دولت می گردد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، توافق نامه پاریس ، تاثیرات اجتماعی