بررسی اثربخشی فعالیت های ورزشی بر بهبود عملکرد و تعلق کاری( مورد مطالعه: کارکنان شهرداری منطقه ۱۷ شهر تهران)

سازمان های پیشرو در رویارویی با چالش های جدید محیطی نظیر ابهام، اطمینان ناپذیری، رقابت دائمی و تغییرات پرشتاب، بیش از هر زمان دیگر، نیازمند نیروی انسانی توانمندی هستند که بتوانند در کمترین زمان ممکن، خود را با این شرایط جدید وفق داده و از این رهگذر، سازمان را در دستیابی به اهداف خود یاری دهند. لذا ضروری است مدیران علاوه بر قرار دادن راهبرد جذب بهترین ها در اولویت برنامه ریزی های استراتژیک خود، به طور مستمر به توسعه مهارت کارکنان بپردازند. هدف از پژوهش بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر بهره وری و کاهش غیبت از کار، تعلق خاطر کاری کارکنان شهرداری منطقه ۱۷ شهر تهران است. روش تحقیق آزمایشی میدانی بوده، که از طریق پیش آزمون و پس-آزمون با دو گروه آزمایش و گروه کنترل انجام گرفته است. ۷۲ نفر از کارکنان شهرداری منطقه ۱۷ شهر تهران به صورت داوطلبانه به عنوان آزمودنی در این مطالعه شرکت کردند. تعلق خاطر کاری با پرسشنامه اسچوفعلی و بابکر بهره وری و کاهش غیبت از کار با پرسشنامه سلامت عمومی و بهره وری کاری هانگ سنجیده شد. تمرین هوازی موجب افزایش بهره وری و تعلق خاطر کاری در آزمودنی ها شد. اما تمرینات هوازی تاثیری بر کاهش غیبت کارکنان از کار نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد شاخص های شغلی به یک اندازه تحت تاثیر تمرین قرار نمی گیرند اندازه اثر تعلق خاطر کاری ۵۵/۰ در بهره وری ۲۷/۰ به دست آمد. براساس این یافته ها توصیه می شود مدیران برای افزایش تعلق خاطر کاری و نیز بهره وری نیروی انسانی فرصت های مناسبی را برای شرکت در برنامه های فعالیت بدنی برای کلیه کارکنان به خصوص کارکنان که از محدودیت های زیادی در انجام فعالیت های بدنی برخوردارند، فراهم آورند، تا بتوانند به صورت موثرتر از نیروی انسانی فعال خود در سازمان بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

بهره وری ، فعالیت بدنی ، کاهش غیبت از کار ، تعلق کاری ، شهرداری تهران.