فساد اداری و گلوگاههای آن در ساختار سازمانی و مدیریتی مورد مطالعه مراکز علمی و دانشگاهی (ستاد اداری و مراکز دانشگاه علمی کاربردی)

دانشگاه ها و مراکز علمی به عنوان یکی از بخش های مهم و تاثیرگذاری و آینده ساز با توجه به پرورش نیروی انسانی که به عنوان بزرگترین و مهمترین سرمایه استراتژیک هر سازمان که می تواند مزایای فراوانی را برای سازمان به ارمغان آورد در سطح جهان شناخته می شود از این رو طبیعی است که محملی برای وقوع فساد قرار گیرد، لیکن تاکنون بدلایل مختلف از جمله پیچیدگی، تخصصی و فنی و همچنین فراگیر نبودن آن در سطح جامعه، شناسایی گلوگاههای فساد در مجموعه دانشگاهی از دید حقوق دانان کیفری و جرم شناسان تا حدود زیادی مغفول مانده است هدف از این پژوهش، طراحی مدل علی بروز فساد اداری در مراکز علمی و دانشگاهی به عنوان نظریه زیربنای خط مشی های ضد فساد در مراکز علمی و دانشگاهی است برای اجرای این پژوهش، ابتدا بر اساس مرور ادبیات و پیشینه پژوهش متغیرهای اثرگذار بروز فساد اداری در مراکز علمی و دانشگاهی شهر تهران به دست آمد با بررسی دانشگاههای علمی کاربردی تهران، عوامل اثرگذار (فردی و سازمانی( در بروز فساد اداری در مراکز علمی و دانشگاهی شهر تهران شناسایی و میزان تاثیر هر یک از عوامل بر تمایل کارکنان به فساد اداری بررسی شدند نتایج به دست آمده از پژوهش نشان می دهد که در سطح فردی، عوامل فردی درونی شامل» عدم پایبندی به دین « ،» عدم پایبندی به اخلاق و ریسک پذیری «عوامل فردی بیرونی )وابسته به شرایط( شامل نیاز مادی ،» احساس بی عدالتی « ،» جامعه پذیری نامناسب و میزان ارتباط با ارباب رجوع« » در تمایل به فساد نقش دارند و در سطح سازمانی، عوامل پیشگیرانه شامل اطلاع رسانی و فرهنگ ضد فساد « ،» مناسب بودن سازوکارهای نظارتی و مقابله با فساد شفافیت و پاسخگویی « » عوامل افزایش اثربخشی شامل « » درآمد ناپایدار « ،» استفاده از فناوری اطلاعات « ،» کیفیت تصمیم ها « ،» کیفیت و نحوه اجرای قوانین و مقررات« و شایسته سالاری در بروز فساد در مراکز علمی و دانشگاهی نقش دارند.

کلیدواژه ها:

خط مشی گذاری عمومی ، فساد اداری ، سلامت اداری ، مراکز علمی و دانشگاهی