بررسی تعصب و انواع آن در ادبیات فارسی

ایران ازدیرباز یک کشور مذهبی بوده است و به همین دلیل همواره به دین و مقوله های دینی موضع گیری های مثبتی داشته است. .بیشتر شاعران و نویسندگان ایرانی در این موضع گیری در دوسوی قرار میگیرند؛گروه اول، شاعران و نویسندگانی هستند که از روی تعصب و جانبداری، بر عقیده و باورخود اصرار می ورزند و کسانی را که با آنان همفکر و هم سو نیستند، هجو و نکوهش می گویند؛گروه دوم، که شامل اکثر فضلا و علمای گران سنگ ادبیات ماست؛ در آثار خود همواره بر افراد متعصب می تازند و خرده می گیرند و دیگران را به زدودن زنگ تعصب از درون خود فرا می خوانند.در این پژوهش سعی نگارنده بر این بوده است که جوانب مختلف تعصب را (مذهبی، فردی، اقلیم و زاد بوم، اجتماعی، جنسیتی و… ) به تفکیک هر قرن، بر اساس آثار تاثیر گذار در هردوره بررسی و تحلیل کند و ارزش هایی که به نحوی در هر قرن، عده ی زیادی در آثارشان به آنان پرداخته اند را مورد بررسی قراردهند.

کلیدواژه ها:

تعصب ، مذهب ، عرفان ، اجتماع