اثر بخشی واقعیت درمانی بر ارتقاء کیفیت زندگی و شادکامی در زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی واقعیت درمانی بر ارتقا کیفیت زندگی و شادکامی در زنان مبتلا به آرتریتروماتوئید بود. این روش بر اساس طرح نیمه تجربی (طرح پیش آزمون -پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل) است.از میان زنان مبتلا به آرتریت روماتوئید مراجعه کننده به مرکز رماتیسم ایران و مراکز درمانی شهر تهران ۸۰ نفر کهشرایط ورود به پژوهش را دارا بودند به صورت در دسترس انتخاب شدند. بعد از گرفتن پیش آزمون، ۴۰ نمونهریزش نموده و ۴۰ نمونه باقیمانده به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفری (گروه کنترل و گروه آزمایش) قرارداده شدند. برای سنجش کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگی ۳۶ سوالی (sf-۳۶ و برای سنجش شادکامی از پرسشنامه شادکامی آکسفورد به صورت (پیش تست-پس تست -پیگیری) استفاده شد. سپس یک ماهپس از انجام پس آزمون به منظور پیگیری اثر بخشی، آزمون ها مجدد از گروه آزمایش گرفته شد. تحلیل کوواریانسچندمتغیری انجام یافته روی داده ها نشان داد: الف) واقعیت درمانی در افزایش کیفیت زندگی زنان مبتلا به ارتریتروماتوئید اثر بخش بوده است. ب) واقعیت درمانی بر افزایش شادکامی زنان مبتلا به ارتریت روماتوئید اثر بخشبود. این مداخله ها با جایگزین کردن الگوهای سازگاری رفتاری و شناختی در فرد، به وی امکان می دهد که ازخزانه رفتاری گستردهتر و مناسب تر در مواجهه با موقعیت برخوردار باشد و در واکنش به مسائل با برنامه ریزی وآینده نگری عمل کند. با توجه به سودمندی واقعیت درمانی در این حوضه ها این رویکرد در حوزه بیماری خودایمن آرتریت روماتوئید اثر بخشی خود را به اثبات رساند و بنابراین میتوان آن را به مجموعه درمانهای دردسترس دارای پشتوانه علمی و پژوهشی در زمینه بهبود ابعاد مختلف کیفیت زندگی و شادکامی در بیماران مبتلابهبیماری خود ایمن به ویژه ارتریت روماتوئید در نظر گرفت.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی ، کیفیت زندگی ، شادکامی ، آرتریت روماتوئید