نانوکامپوزیت ها تحولی عظیم در مهندسی پزشکی (مطالعه موردی: بیماری های عصبی)

صدمه به عصب محیطی در بیماران مبتلا به تروما شایع است و ۴/۵% از آسیب های وارده به بافت نرم با نقص اعصاب محیطی همراه می باشد. آسیب اعصاب محیطی منجر به کاهش عملکرد و تغییر شکل دائمی عصب می گردد. امروزه با پیشرفت های فراوانی که در زمینه مهندسی بافت عصبی حاصل شده است، لزوم به کارگیری روش های نوین برای ساخت و به کارگیری موادی با ساختارهای ترکیبی می تواند گامی مهم در راستای ترمیم ضایعات سیستم عصبی به شمار آید. داربست های مورداستفاده در مهندسی بافت علاوه بر عملکرد مناسب باید زیست سازگار، زیست تخریب پذیر و متخلخل نیز باشند. داربست ها خود به دو دسته طبیعی و مصنوعی تقسیم بندی می شوند. امروزه از نانوکامپوزیت ها جهت بهبود بیماری های عصبی روشی نوین در علم پزشکی می باشد. ازجمله این نانو کامپوزیت ها می توان به نانولوله کربن ها، نانو کامپوزیت ترکیبی کیتوسان و پلی وینیل الکل، نانو ژلاتین/ شیشه زیستی، نانوالیاف کتیرا و نانوفیبر پلی هیدروکسی بوتیرات- والرات اشاره نمود. هدف از این مطالعه بررسی اجمالی از این نانوکامپوزیت ها و خواص آن ها می باشد.

کلیدواژه ها:

نانو کامپوزیت ، مهندسی بافت ، پزشکی ، اعصاب