بازتعریفی نو در بافته های ایلی و عشایری: تاکیدی بر کارآفرینی بومی هنر

کارآفرینی بومی هنر، یکی از پیشران های موثر در توسعه اقتصادی و پایدار کشور است که حضور و طرح جدی آن در ایران، کوتاه و نوظهوور اسوت. توجه و اهتمام به اقتصاد هنر به عنوان یک متغییر حیاتی و ضروری در قاموس اقتصاد ملی ایران به ویژه در شرایط کنونی، امری مهم و اجتناب ناپذییر است. آن هم در مسئله ای همچون هنر که ریشه و سابقه ای دیرینه و مهم تر برخوردار از ظرفیت های برجسته و قابل قبول در عرصه فرهنگ و اقتصاد می باشد. از این رهگذر هنرهای بومی ایران با دارابودن ویژگی های منحصر به فرد در حوزه های یاد شده، از مولفه ها و متغییرهای اصلی و حیاتی و در دسترس در حوزه کارآفرینی و ایجاد اشتغال است که با تمرکز و توجه به آن می تواند بازویی توانمند برای ایجاد رونق اقتصادی و ترمیم رفاه مردم باشد. دست بافته های عشایری ایران در ذیب هنرهای بومی و قومی، از جمله مهم ترین گرایش های این حوزه از هنر است که علی رفم دارابودن قابلیت های ارزشی و کاربردی موثر، متاسفانه مهجور و منزوی است و در منظومه اقتصاد هنر و کارآفرینی بومی هنر، جایگاهی نداشته و جدی گرفته نشده است. چه این که استقبال از هنر بومی عشایر در دنیای معابر، قابل توجه و تامل است. بر این مبنا، در این مقاله به معرفی دست بافته های عشایری، ظرفیت ها و قابلیت های آنها، کارآفرینی بومی هنر، خلاقیت و نواوری در این نوع از هنرهای بومی و ذکر نمونه ها و مصداق های تصویری از ظرفیت های زیباشناختی و هنری و کاربرد آنها در تولید محصولات روزآمد، پرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

عشایر ، هنر ، دست بافته ، کارآفرینی.