بررسی حذف نیترات از آب آشامیدنی به روش الکتروشیمیایی
محل انتشار: سیزدهمین همایش ملی بهداشت محیط
سال انتشار: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,925
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCEH13_098
تاریخ نمایه سازی: 18 تیر 1391
چکیده مقاله:
آلودگی آب زیرزمینی به نیترات ، به عنوان آلاینده مقدم ، جدی ترین و متداول ترین مشکل زیست محیطی در برخی از نواحی روستایی دنیا محسوب می شود . منابع آلودگی آب های زیرزمینی و سطحی به نیترات شامل منابع طبیعی و انسان ساخت می شوند. مصرف آب آشامیدنی زیرزمینی دارای غلظت نیترات 200-100 mg.-l1 خطر بالقوه بهداشت عمومی ، بخصوص د رکودکان محسوب می شود نظیر سندرم کودک آبی . بنابراین حذف نیترات از آب دارای اهمیت می باشد. مقدار قانون آب آشامیدنی سالم در مورد نیترات آب آشامیدنی mgN.l-1 10 می باشد . فناوری های تصفیه آب زیرزمینی آلوده به نیترات در محل شامل روش های بیولوژیکی و روشهای الکتروشیمیایی می باشد. هدف در این تحقیق کاربردی-تحلیلی بررسی امکان و تعیین درصد حذف نیترات از آب آشامیدنی توسط رآکتور ناپیوسته الکترولیز با استفاده از الکترودهای روی و مس به ترتیب به عنوان آند و کاتد می باشد متغیرهای مورد بررسی شامل PH ، زمان ، فاصله بین الکترودها و ولتاژ است. روش کار: نمونه آب آشامیدنی شهری دارای 100 mg.l-1 نیترات تهیه گردید . آب دارای نیترات وارد راکتور الکتروشیمیایی شدو کارایی حذف در حالت مختلف متغییرهای PH (6و7و8) ، زمان (5و10و20و40 دقیقه) ، فاصله (2و2/5و3و3/5 سانتیمتر) و ولتاژ (10و20و30و40 ولت) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج : مقدار حف نیترات در فاصله 2 سانتی متر ، ولتاژ 30 ولت و زمان 40 دقیقه در PH های 6 و 7 و 8 به ترتیب 79/5% و 82/3% و 100% بدست آمد. یافته ها نشان دادند که میزان حذف نیترات با افزایش ولتاژ ( جریان الکتریکی) ، مدت زمان الکترولیز و PH افزایش می یابند. لکن میزان حذف نیترات با افزایش فاصله کاهش می یابد. بهترین درصد حذف نیترات در شرایط 8 = PH ، مدت زمان الکترولیز 40 دقیقه ، فاصله 2 سانتیمتر بین الکترودها ، ولتاژ 30 و 40 ولت برابر 100 % بدست آمد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
گیتی کاشی
دانشجوی دکتری بهداشت محیط دانشگاه تربیت مدرس
عباس رضایی
دانشیار دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس تهران
احمد جعفری جنیدی
دانشیار دانشکده بهداشت علوم پزشکی ایران
علیرضا ختابی
استادیار دانشکده شیمی ، گروه شیمی کاربردی دانشگاه تبریز
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :