مقایسه فعالیت مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون (BFR) بر پاسخ شاخصهای آسیب عضلانی سرمی مردان میانسال تمرین کرده و غیرفعال

موضوع: روش محدودیت جریان خون که بیش از پنجاه سال پیش در ژاپن ظاهر شد، روشی مطمئن است که شهرت جهانی دارد. هدف از تحقیق حاضر، مقایسه فعالیتمقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر پاسخ برخی شاخصهای آسیب عضلانی در مردان میانسال تمرینکرده و غیرفعال بود. روشها: در یک طرح تحقیقی نیمه تجربی ۴۰ مرد میانسال با دامنه سنی ۴۵-۵۵ سال شامل ۲۰ ورزشکار مرد با حداقل ۳ سال سابقه تمرین مقاومتی و ۲۰ مرد میانسال غیرفعال انتخاب و بر اساس قدرت یک تکرار بیشینه در حرکت جلو پا و پرس پا همگن شده و در یکی از دوگروه تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون و فشار کاف %۱۲۰ فشار سیستولی پایین تنه و تمرین مقاومتی بدون محدودیت قرارگرفتند. فعالیت ورزشی در گروه همراه محدودیت شامل ۱ ۳۰ و ۲ ۱۵ حرکت جلو پا و پرس پا با %۲۰ یک تکرار بیشینه بود و پروتکل گروه تمرینی بدون محدودیت شامل ۳ ۱۰ جلوپا و پرس پا با %۸۰ یک تکراربیشینه بود. نمونه های خونی قبل و۲۴ ساعت پس از اتمام فعالیت از همه آزمودنیها اخذ شد. یافته ها: یک جلسه تمرین مقاومتی همراه محدودیت جریان خون در گروه های تمرینی باعث افزایش معنیدارکراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز (P>۰۰۱) شده است. نتیجهگیری: استفاده از BFR در انجام تمرینات مقاومتی با شدت پایین %۲۰ یک تکرار بیشینه میتواند اثرات مشابه با فعالیت مقاومتی سنتی یا وزنه های سنگین را در شاخصهای آسیب-عضلانی داشته باشد. بنابراین افراد میانسال که توانایی اجرای تمرینات قدرتی با وزنه های خیلی سنگین را ندارند میتوانند تمرینات با بار سبکتر و همراه محدودیت را جایگزین کنند.

کلیدواژه ها:

فعالیت مقاومتی ، محدودیت جریان خون ، آسیب عضلانی ، مردان میانسال تمرین کرده و غیرفعال