تدوین مدل مفهومی زیست پذیری با ارزیابی عوامل راهبردی

مفهوم زیست پذیری در کنار پایداری و به عنوان یک شعار در گفتمان عمومی و برنامه ریزی پدید آمده است. برنامه ریزان و سیاست گذاران در رابطه با ایجاد و یا حفظ شهرها، به مفهوم زیست پذیری به عنوان یک اصل راهنما برای سرمایه گذاری و تصمیم گیری و شکل دادن به محیط اجتماعی، اقتصادی، فیزیکی و بیولوژیکی شهری استناد می کنند و زیست پذیری را استاندارد زندگی و مطلوبیت کلی زندگی مردم در یک سکونتگاه مانند شهر می دانند. از پیش شرط های اساسی برنامه ریزی به منظور ارتقای کیفیت زندگی و افزایش سطح پایداری در جوامع گوناگون، شناسایی عوامل و عناصر تامین کننده و موثر بر زیست پذیری شهری است که نقش بسیاری در برنامه ریزی های راهبردی دولت دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین چارچوبی برای تدوین زیست پذیری شهری با ارزیابی عوامل راهبردی تدوین یافته است. نوع تحقیق با توجه به هدف کاربردی- توسعه ای و از نظر ماهیت و روش توصیفی، تحلیلی و پیمایشی است. اطلاعات و داده های مورد نیاز تحقیق با استفاده از روش های اسنادی و میدانی و از نظرات متخصصان و کارشناسان جمع آوری شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارهای Excel، SPSS و جهت تعیین استراتژی ها و راهکارهای زیست پذیری از مدل SWOT استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شهر یاسوج با مجموع ۲۹ نقطه قوت و فرصت به ترتیب با امتیاز وزنی ۱۵/۳ و ۰۱/۴، به عنوان مزیت ها، پتانسیل های فراوانی برای زیست پذیری در ابعاد مختلف دارد، ولی در عین حال ۳۰ نقطه ضعف و تهدید فراروی این منطقه به ترتیب با امتیاز وزنی ۴۹/۳ و ۴۴/۳ به عنوان محدودیت ها نشان می دهد که با چالش ها و مشکلاتی هم مواجه است. بنابراین بالابودن امتیاز نقاط فرصت و ضعف (OW) از نظر کارشناسان، مهمترین استراتژی پیشروی مسوولان جهت استفاده بهتر از فرصت ها و تقویت نقاط قوت و کاهش ضعف ها و جلوگیری از آسیب ها راهبرد بازنگری است.

کلیدواژه ها:

زیست پذیری ، توسعه پایدار ، برنامه ریزی راهبردی ، کیفیت زندگی ، شهر یاسوج