ارزیابی استعداد روانگرایی رسوبات ساحلی شهر رامسر

بلایای طبیعی از جمله مهمترین عوامل مخربی هستند که در طول زمان های مختلف خسارت های جانی و مالی زیادی را در سراسر جهان به بار آورده اند؛ از این رو شناسایی مناطقی که ظرفیت بالایی برای وقوع این حوادث دارند، می تواند میزان آسیب پذیری احتمالی ناشی از این پدیده ها را کاهش دهد. روانگرایی یک پدیده ژئوتکنیک ویرانگر است که با زمین لرزه همراه می باشد و باعث خرابی سازه ها و زیرساخت های مختلف می شود. منطقه مورد مطالعه در این پژوهش، شهر رامسر، غربی ترین شهر استان مازندران می-باشد. این منطقه به دلیل قرار داشتن بخش قابل توجهی از فضای شهری، مناطق مسکونی و تفریحی و نیز زیرساخت های مهم در نزدیکی ساحل، از نظر بررسی احتمال وقوع روانگرایی بسیار حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش ارزیابی استعداد روانگرایی رسوبات در این شهرستان برای تعیین میزان خطر وقوع روانگرایی بوده است. در این مطالعه از ۶ نقطه مختلف در مناطق ساحلی رامسر نمونه-برداری انجام شد. با انجام آزمایش نفوذ استاندارد (SPT) دستی در محل نمونه برداری و انجام چندین آزمایش بر روی نمونه ها و تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده با روش مبتنی دانه بندی و آزمایش SPT بر اساس استاندارد ژاپن، برای هر نقطه نمونه برداری شده یک ضریب اطمینان بدست آمد. از آنجایی که سطح ایستابی در منطقه مورد مطالعه بالا است و نیز پتانسیل لرزه خیزی زیادی دارد، با توجه به نتایج آزمایش های انجام شده، بخش ساحلی شهر رامسر در رده مناطق پرخطر از نظر احتمال وقوع روانگرایی قرار می گیرد و لازم است تا نسبت به ایمن سازی سازه های موجود در این مناطق اقدام کرد و همچنین قوانین جدی برای جلوگیری از ساخت وساز در این مناطق وضع شود.

کلیدواژه ها:

روانگرایی ، رامسر ، آزمایش نفوذ استاندارد ، ضریب اطمینان