تحلیل فرهنگ یادگیری : عوامل موثر بر استقرار خودراهبری در یادگیری (مروری بر پژوهشهای کاربردی)

جهان امروز به ویژه جهان سازمانها، دستخوش تغییر و تحولات شگرف و مداومی است و تمامی ابعاد سازمانها از محیط داخلی تا محیط خارجی، از عوامل انسانی تا غیر انسانی و ... همگی با شتابی خیره کننده در حال متحول شدن از حالتی به حالت دیگرند (جیانگ و لی،۲۰۰۸). در چنین شرایطی، سازمانها برای بقا تلاش میکنند و برای اینکه بتوانند خود را در محیط پر تلاطم اطراف حفظ کنند، پیوسته از قالب های غیر پویا خارج میشوند و به سمت توسعه یادگیری و ایجاد سازمان یادگیرنده، حرکت میکنند (آریر،۲۰۰۲). اگر بخواهیم یادگیری در سازمانها را بهتر توصیف کنیم، باید بگوییم یادگیری مفهومی پویاست که به تدریج از یادگیری فردی به یادگیری سازمانی تغییر می یابد. به دلیل نیاز سازمانها به سازگاری با تغییرات محیطی، مفهوم یادگیری سازمانی به طور روز افزونی رایج شده، همان طور که یادگیری برای رشد افراد ضروری است، برای سازمان نیز اهمیت دارد؛ هرچند یادگیری سازمانی بیش از مجموع توان یادگیری افراد است (دنیسون به نقل از معرف وند و همکاران،۱۳۹۷). ارزشها، نیروی پیشبرنده چشم انداز هستند که به شرکت برای دستیابی به آن چشم انداز کمک میکنند. فرهنگ سازمانی یادگیرنده دارای ارزشهایی است که بر سازمان برای بالا رفتن از نردبان یادگیری فشار می آورند (خانعلیزاده به نقل از معارف وند،۱۳۹۷).