مدل یابی طرحواره های ناسازگار اولیه بر تبعیت درمانی با نقش واسطه ی تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری در بیماران کرونرقلبی

مقدمه: تبعیت درمانی یکی از عوامل مهم روانشناختی در بهبود بیماری های جسمی است که می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی زمینه کاهش بیماری های مختلف را فراهم آورد، با درک این مهم پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط ساختاری طرحواره های ناسازگار اولیه بر تبعیت درمانی با واسطه گری تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری در بیماران کرونر قلبی بستری در بیمارستان انجام شد. روش: روش تحقیق توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه ی تحقیق شامل تمامی بیماران کرونر قلبی بستری در بیمارستان فاطمه زهرا ساری(مرکز قلب مازندران) بود. با استفاده از روش نمونه گیری لوهلین (۲۰۰۴)، ۲۸۰ نفر از بیماران بستری در بیمارستان به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه های طرحواره ناسازگار اولیه، تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری و مقیاس تبعیت کلی و اختصاصی استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم افزار آماری SPSS وAmos تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که مسیر غیر مستقیم طرحواره های ناسازگار بر تبعیت درمانی با واسطه تنظیم شناختی هیجانی و تاب آوری معنی دار می باشد. نتیجه گیری: با توجه به قدرت پیش بینی کنندگی متغیرها می توان از نتایج در مداخلات روانشناختی و آموزش ها در بیماران استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

Maladaptive Schema ، Adherence to Treatment ، Cognitive-emotional Regulation ، Resilience ، Coronary Heart Disease ، طرحواره ناسازگار ، تبعیت درمانی ، تنظیم شناختی-هیجانی ، تاب آوری ، بیماران کرونرقلبی