ابعاد حقوقی شبیه سازی انسان از منظر حقوق مربوط به شخصیت در حقوق ایران

شبیه سازی انسان یکی از روش های تولیدمثلی غیرجنسی و از روش های باروری مصنوعی می باشد. که در آن فقط یک سلول جنسی نر یا ماده وجود دارد. شبیه سازی انسان بر پایه هدف به دو نوع شبیه سازی مولد و شبیه سازی درمانی تقسیم می شود. فناوری شبیه سازی مانند سایر فناوری ها دارای ابعاد مختلف اخلاقی، اجتماعی، سیاسی و حقوقی است. بنابراین مناسب دیده شد با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و جستجوی کتابخانه ای در منابع مختلف به بررسی ابعاد حقوقی این فناوری پرداخته شود. در بررسی های صورت گرفته پیرامون ابعاد حقوقی این موضوع مشخص گردید که ازنظر مجاز بودن (مشروعیت) استفاده از این فناوری واکنش های متفاوتی در نظام های حقوقی مختلف وجود داشت. برخی آن را مطلقا ممنوع اعلام می کنند و برخی فقط نوع مولد آن را ممنوع و نوع درمانی آن را مجاز اعلام می کنند. ازنظر حقوق مربوط به شخصیت، افراد حاصل از این فناوری که شبیه ساخته نام دارند شخصیت مستقل و منفک از اهداکننده سلول دارند و می توانند طرف حق و تکلیف قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

شبیه سازی انسان ، حقوق مدنی ایران ، حقوق بین الملل بشر ، حقوق مربوط به شخصیت