اثر محلول پاشی سایکوسل در کاهش اثرات تنش خشکی بر صفات رشدی گیاه جو

کاربرد تنظیم کننده های رشد از روش های مهم در کاهش آثار سوء تنش خشکی و به دست آوردن میزان رشد مناسب درشرایط کمبود آب می باشد. این پژوهش به منظور تعین امکان کاهش اثرات تنش خشکی با استفاده از سایکوسل در جورقم کویر به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایششامل سایکوسل با غلظت های ۵۰۰، ۱۰۰۰ و ۱۵۰۰ میلی گرم در لیتر و تنش خشکی در سه سطح بدون قطع آبیاری، قطع آبیاری در مرحله ساقه دهی و خوشه دهی بود. تنش خشکی و غلظت های مختلف سایکوسل بر صفات مورد ارزیابیتاثیر معنی داری داشتند. همچنین اثر متقابل تنش و سایکوسل بر صفات تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله وعملکرد دانه در سطح احتمال ۱% معنی دار بود. با افزایش تنش خشکی تمامی صفات مورد ارزیابی کاهش یافت. با اینحال، کاربرد سایکوسل موجب افزایش معنی دار عملکرد و اجزا ی عملکرد و کاهش ارتفاع بوته در شرایط تنش شد.محلول پاشی گیاه با غلظت ۱۵۰۰ میلی گرم در لیتر سایکوسل موجب تعدیل وضعیت گیاه در برابر تنش خشکی شد. به نظرمی رسد برای دستیابی به حداکثر عملکرد دانه رقم کویر در حالت های مختلف تنش خشکی، استفاده از ۱۵۰۰ میلی گرم درلیتر سایکوسل قابل توصیه باشد.

کلیدواژه ها:

تنش کم آبی ، تنظیم کننده رشد گیاهی ، جو و عملکرد دانه